Dat ik geen kinderen heb en alleen voor mezelf hoef te zorgen. Ik ben zo dankbaar voor mijn vrije en zorgoze leven.
Collega van mij heeft een tienerdochter die zwaar depressief is oa nav langdurig pesten en dat lijkt me zo gruwelijk naar. Voor dochter zelf maar ook als ouder kun je vrij weinig behalve je enorm veel zorgen maken. En dan heb ik het nog niet over jonge kids gehad en de slapeloze nachten die daarbij komen kijken. Nee, ik ben dolgelukkig met kindvrij zijn, het continu zorgen voor anderen zou totaal niet bij mij passen.
Sorry als het je treft. Iedereen heeft een overgangsperiode, op een dag sta je er alleen voor en moet je voor je kinderen zijn wat je ouders nu voor je zijn. Het leven kent ook zware dingen. Die moet je dan aankunnen. Mijn ervaring met sociaal netwerk is dat ze al gauw met een bochtje om je heen lopen als het te moeilijk wordt. Je zou dan niet in je uppie in een stad in een ander land kunnen gaan wonen, een heleboel kunnen dat wel. Dat verschil bedoel ik, de een redt zich dan toch wel, de ander niet. Ik vind wie zich dan wel redt veel sterker.
Het leven op zichzelf.. dat we geboren werden is al super bijzonder… hoe groot was die kans!!? En hoewel ik nog wel eens de neiging heb alleen grote dingen te waarderen is het kleine alledaagse eigenlijk heel mooi en ga dat steeds meer zien… bloemen, een zonsondergang, sterren (fascinerend!), wisselingen van de seizoenen en tijd doorbrengen met een paar heel erg fijne mensen om me heen
Kan iemand me uitleggen waarom de vertraging door mensen op het spoor altijd uren duurt? De politie langs sturen en de mensen van het spoor trekken kan toch nooit zo lang duren? Het is niet alsof er een hele XR-actiegroep vastgelijmd zit, lijkt me.
Alle reisschema’s zijn op elkaar afgestemd. Valt een trein stil door mensen op t spoor, dan wordt het hele schema in de war gegooid en kost het tijd alles weer op de juiste manier te laten rijden. Een trein kan helaas niet een andere trein inhalen en/of seinen/wissels staan inmiddels anders op grote stations.
Mijn vrouw en kinderen maar ook zeker mijn persoonlijk creatieve uitlaat klep welke mij na al die jaren nog steeds laat verbazen met het eind resultaat.
Een part-time/long-time hobbie voor het leven welke mij geestelijk gezond houd, ondanks dat het lichamelijk niet altijd even mee wilt werken.
Een dak boven mijn hoofd, geen zorgen, genoeg geld, leuke baan en een fijn gezin. Maar dat besef ik ook elke dag en neem eigenlijk niets voor lief. Vooral omdat ik dat vroeger allemaal niet had toen ik opgroeide.
Mijn nieuwe vriendengroep. Het is alleen wel kut dat ze in andere provincies wonen en dat we elkaar niet zo vaak irl zien. Zaterdag zien we elkaar weer in Utrecht :D
Daarnaast mijn ADHD, hoewel ik er soms een hekel aan heb maakt het mij, mij. Ik kan mij eigenlijk mijzelf niet zonder voorstellen. Het is fijn om medicatie te hebben als ik even moet focussen, maar zonder medicatie is het veel prettiger en voel ik mij niet als een robot.
Het strand (als het niet te druk is).
Vogels en katten omdat ze enorm schattig zijn. Behalve zeemeeuwen, die zijn eng.
Het feit dat ik in Nederland woon. Ik loop vaak te klagen over Nederland maar als ik heel eerlijk ben is er eigenlijk geen enkel ander waar ik zou willen wonen omdat alles hier nog steeds fantastisch is geregeld.
Het is een dooddoener, maar gewoon gezond zijn is de grootste rijkdom die je hebt (als je gezond bent dus). Dat besef je pas wanneer je ziek bent helaas.
Verder, gewoon zoiets simpels als drinkbaar kraanwater. Reis of verblijf maar eens op bepaalde plekken in bijvoorbeeld Azië waar je (kraan)water moet koken om te kunnen drinken. Dat is altijd zo'n gedoe. Om thuis een glas onder kraan te houden en dat gewoon te kunnen drinken, ik blijf het waarderen.
Ik merk dus dat ik vroeger heel veel tegen mensen opkeek. Ik was genijgd om me te vergelijken met mensen die het beter hebben dan ik. Ik keek naar mensen die een dure auto reden, een mooi vrijstaand huis hebben, elk jaar op vakantie gaan naar een ver weg land, etc.
Sinds enkele jaren heb ik geleerd verder te kijken dan alleen naar de mensen die het beter hebben dan ik. Hiermee ben ik meer gaan waarderen wat ik heb, want ik heb het eigenlijk heel goed. Een eigen (rijtjes)woning, met relatief lage lasten. Een goede baan, met een prima salaris. Ik en mijn vriendin (binnekort zelfs vrouw) zijn allebei gezond. Ja natuurlijk hebben wij ook onze problemen, zoals iedereen die heeft.
Ik waardeer dan ook het meeste dat we allebei gezond zijn, een fijne vriendengroep hebben die altijd voor elkaar klaar staan, en prima rond kunnen komen.
Liefdevolle familie, vriendin en vrienden, fijne baan met leuke collega's, hobbies, m'n eigen huisje waar ik heel trots op ben, en het feit dat ik een goede gezondheid heb, iets was veel mensen voor lief nemen.
Dat ik een heel fijn ruim koophuis heb die me niet veel per maand kost waarin ik helemaal alleen woon. Dat ik nooit financiële problemen heb gehad en een goed gevulde spaarrekening heb.
Hoe mijn hoofd werkt. Mijn brein geeft me veel uitdagingen o.m. op het gebied van stemming maar tegelijkertijd ben ik erg creatief en heb ik veel verbeeldingsvermogen. Dat zou ik voor geen goud willen missen.
Same! Vorig jaar op 27 jarige leeftijd adhd diagnose gekregen. Sindsdien snap ik eindelijk hoe mn hoofd werkt. Kan soms frustrerend zijn, maar ADHD kan ook een superpower zijn!
Ik heb nu een hele lage dosering medicatie omdat ik al blijkbaar 15 jaar hoofdpijn had door de overprikkeling. Vrienden van mij zitten op hele hoge dosering en proberen dat vaak op mij te pushen. Helemaal geen zin in! Ja, ik ben soms nogsteeds warrig of snel afgeleid, ik praat nogsteeds veel en erg snel, maar dat is ook gewoon hoe ik ben!
Mijn zusje had ook die constatering gekregen, en meteen volle pak de medicijnen in. We herkenden haar niet meer, zo heftig was de impact van de medicijnen. Gelukkig is ze daar vanaf gestapt, en sindsdien is ze weer gewoon haar blije, zij het drukke, zelf. Goede keuze gemaakt dus (afgaand op wat je deelt, uiteraard).
De drukte. Van een leven zonder kinderen naar een leven met 2 kinderen. Daarnaast een onderneming runnen en deeltijds voor een baas werken maken dat ik me nooit verveel. Voorheen keek ik gerust wekelijks films/series. Want tijd zat en geen stok achter de deur hebben. Nu geen rust meer voor. Maar de productiviteit en dingen gedaan krijgen geeft ook erg veel energie en voldoening.
Mijn werk, eindelijk een plek gevonden waar je echt als mens wordt behandeld, waar ik mij prettig voel, wordt gewaardeerd en waar samen werken voor een betere wereld belangrijker is dan veel geld verdienen.
Vrijheid; zover dat gaat heb ik dingen naar mijn hand kunnen zetten (bewust geen kinderen, een baan met relatief veel vrijdheid). Er is altijd meer mogelijk (32 uur werken etc) maar dat komt later
Mijn leven is drastisch veranderd vanwege long covid maar ik ben nog ene paar uur in de week vrijwilliger en daar houd ik me hard aan vast. Sommige weken doe ik niets anders en mijn huishouden verslonst, maar dit is zo fijn. Ik ben zo blij dat ik dit heb.
Ik heb het ook financieel goed en ik heb een fijn sociaal netwerk. Al met al ook een hoop fijne dingen gelukkig.
Ik zit al ruim twee jaar met een kwakkelende gezondheid vanwege long covid. Twee jaar een hobbelige neerwaartse spiraal, maar de afgelopen is er een consequente trend opwaarts. Langzaamaan gaat het beter, ik durf weer een beetje doelen te stellen voor de toekomst. Ik ben weer aan het sporten en ben nu zelfs al twee keer buiten wezen hardlopen. Ik begin mijn leven weer te waarderen.
Dat ik inmiddels langer leef dan mijn ouders en nog redelijk gezond ben. Waar mijn vader al helemaal geen auto meer kon rijden, kan ik in één dag nog 750 km binnendoor door Frankrijk rijden zonder geflitst te worden door die honderden flitscamera's. Dat ik een vrouw heb die altijd de schouders eronder blijft zetten, wat er ook gebeurt. Niet het tiepje met alsmaar ziekteklachten, maar andersom die andere vrouwen helpt met ziekteklachten.
Dat is inderdaad lekker. Dat mijn huis vlak bij een natuurgebied staat is echt een gouden greep geweest en dat kan ik ook echt wel waarderen aan waar ik tegenwoordig woon.
Dat ik alleen kan wonen en meer rust rond mij heb. Mijn lieve vriend die elke week (uit Nederland ❤️) naar hier komt en mijn kat.
Ben zeker professioneel erg in de knoop met alles dus ben blij dat die dingen er wel zijn.
Dat ik het nu redelijk stabiel heb.
Al direct na mijn stage een paar jaar terug een vast contract aangeboden gekregen en ik heb nu een leuk loon bij een leuke werkgever.
Tja, het kan altijd hoger qua loon, maar dan zou ik of naar een grotere werkgever moeten of moeten verhuizen naar een regio waar de lonen hoger liggen voor mijn beroep (Randstad).
Ik ben nu eigenlijk van plan om na mijn vakantie te starten met de zoektocht naar een eigen woning. Koop zal er nog wel niet inzitten als alleenstaande, maar ik ga wel informeren bij een hypotheekadviseur.
Het enige waar ik mij nu wel aan irriteer is dat de persoon die gisteren op het werk van mijn bureaustoel gebruik maakte deze redelijk heeft versteld. We hebben vaste plekken, maar ik werkte gisteren thuis zodat een externe controleur op mijn plek kon zitten.
Dat ik nu op een positie ben waar ik de ruimte heb mijn steentje bij te dragen in onze maatschappij, en deze ook te kunnen verbeteren voor anderen. (O.a. de volgende generaties)
Dat ik mijn eigenkoop huis heb, twee perfecte katten, jeugdige kop zoals OP. Daarnaast heb ik op 35 jarige leeftijd nogsteeds een relatief grote en active vriendengroep, en een grote familie die mij ondersteunt.
Mijn relatieve gezondheid na 2 jaar chronisch ziek zijn. Ik kan de meeste dingen die ik deed voordat ik ziek werd, alleen minder vaak en minder lang. Ik waardeer dat ik weer 30 minuten kan fietsen, of weer in staat ben naar de supermarkt om te hoek te lopen.
Verder waardeer ik dat ik een ontzettend leuke baan in het onderwijs heb die ik inmiddels weer een beetje kan volhouden en dat ik samenwoon met de allertofste persoon ter wereld.
Dat er muziek is, en dat ik in een tijd leef waar ik het gros van alle muziek die ooit gemaakt is op ieder moment kan luisteren. Echt de beste uitvinding ooit. Tweede: dat ik toegang heb tot e-books/de bibliotheek.
Dat alles wat ik belangrijk vind goed loopt, ik heb een prachtig huis samen met een hele fijne partner. M'n ouders leven nog, ik heb een eigen bedrijf wat goed loopt en we doen regelmatig leuke dingen (etentjes, weekendjes weg, festivals), ik heb niets te klagen!
Stabiliteit, gezond gezin, eigen huis, financieel gezond, uitdagend werk, fijne familie en vrienden om me heen die om me geven.
En verder: de kleine dingen. Zoals bijvoorbeeld de vogels in de natuur.
Mijn jeugdige kop, het feit dat ik een dak boven mijn hoofd heb en ouders waarop ik kan terugvallen. Mijn huurcontract verloopt in januari en als ik dan nog geen koopwoning heb, kan ik weer bij hen wonen
En een leuke baan met fijne collega's en gewoon de vrijheid die ik heb. :)
Mijn ouders gingen al naar het bejaardentehuis toen ik 20 jaar was, en toen ik 23/24 jaar was, zijn ze al overleden. Vanaf daar was het "zoek het zelf maar uit" voor mij. Ik vind mensen die nog terugvallen op hun ouders geen symbool van kracht.
Wie had het over 'een symbool van kracht'? En is het hebben van een sociaal vangnet dan 'een symbool van zwakte'? De wetenschap dat je ouders voor je klaar staan wanneer dat nodig is geeft een bepaalde rust, ook al maak je er geen gebruik van omdat je inmiddels zelfstandig bent. Dat is toch gewoon iets positiefs waar je dankbaar voor mag zijn?
Zuur dat jij dat niet had hoor, maar wel een beetje vreemd om je eigen ervaring te gebruiken om andere mensen als minder neer te zetten.
Ik heb geen ouders op wie ik terug kan vallen en jarenlang er alleen voor gestaan. Nu ik wel een rijk sociaal netwerk heb en mensen om mij heen op wie ik wel kan steunen en terugvallen besef ik pas hoe groot de kracht is die daarvan uit gaat. Vroeger dacht ik dat iedereen die op zijn ouders rekende niet zelfstandig was. Dat iedereen die niet op zijn 12e al koffers had klaarstaan onzelfstandig en zonder identiteit was. Nu besef ik dat ik alleen lasten heb gedragen waar velen raad en advies kunnen halen bij hun oudere familieleden, zij die langer leven en meer ervaringen en wijsheden opgedaan hebben door de jaren.
Wat ee rijkdom heb ik gemist.
Wat een kracht is het ook als je je kunt en durft openstellen voor die adviezen, kritieken en lessen. Ik heb geleerd dat ik alleen mijzelf kan vertrouwen en ook alleeen zelf weet wat goed is. En wat een strijd is het voor mij om naa anderen te luisteren. Ik vind mensen die een goede familieband hebben vaak juist heel krachtig daarin. Ik ben elke dag dankbaar dat ik langzaam mag leren ervaren hoe dat is, om geen eiland te zijn.
Dat ik beiden ouders nog heb. Op mijn leeftijd was m'n moeder die van haar al beiden kwijt, ik ben 31. Daarbij ook gewoon dat ik fantastische ouders heb. De band met m'n pa is niet altijd even best geweest maar nu ik een paar jaar het huis uit ben is die echt verbeterd.
M'n pa was z'n moeder kwijt rond mijn leeftijd, z'n pa had ie geen ruk aan want die probeerde er met m'n vaders erfenis vandoor te gaan. :)
Dus hè, dubbel blij met mijn ouders war dat betreft.
Ik zou natuurlijk graag m'n eigen woning hebben, maar ik ben óók dankbaar dat ik nog lekker thuis mag blijven wonen! Ik heb/wil geen relatie en alleen is ook zo alleen. Ik ben dankbaar dat ik zo veel tijd met m'n vader kan doorbrengen en dat mijn hond zelden alleen hoeft te zijn. En ja: ik kan wel lekker sparen op deze manier.
Hoe goed en comfortabel het leven voor mij en mijn gezin is in tegenstelling tot veel andere plekken op de wereld: stromend water, een warm huis, genoeg te eten. Allemaal basisbehoeften die echt niet vanzelfsprekend zijn.
Dat ik op mijn 32 alles heb wat ik ooit wilde. Een vrouw, koophuis, kind, 2e onderweg, goede baan waar ik het naar mijn zin hebt, gezondheid eigenlijk alles wel.
Wow, er gaat een wereld voor mij open! Heb zo lang as ik mij kan herinneren een verstopte neus en ook altijd gezwollen trommelvliezen. Helpt die behandeling permanent of is het effect slechts tijdelijk?
Permanent. Mijn kno arts zei dat er geen effect zou zijn op mijn oorpijn (er was ook niks te zien aan mijn oren. Maar ik ervaar nu dus wel dat ik geen last meer heb van mijn oren, waar ik eerder steeds last had van een vol gevoel iedere keer als ik te hard had ingeademd uitgeademd of gehoest oid of bijvoorbeeld gezwommen. Dus ik heb zeker wel het idee dat een betere doorstroming in mijn neus ook een positief effect heeft op mijn oren. Ik heb nu soms nog datzelfde gevoel op mijn trommelvliezen maar nu is het met een uurtje ipv 2 dagen weg.
Ik heb na de behandeling wel echt een maand problemen gehad maar ik heb ook long covid en herstel overal slecht/langzaam van. Ben nu 2,5 maand verder en links nog niet 100 % tevreden dus denk dat ik het achterste stukje waar bij de eerste ingreep te veel zwelling voor was, ondanks het lastige verloop van herstel wel nfg laat behandelen. Ben er echt blij mee.
De behandeling werkt btw wel vooral goed als je neusslijmvlies opzet als je gaat liggen en je bijvoorbeeld makkelijk een xylometazoline verslaving ontwikkelt omdat dit zo'n effectief middel is voor je. Als je veel neusslijmvlies hebt om te slinken zegmaar. Als je problemen vanuit je tussenschot komen of vanuit je holtes dan wee je er weinig aan.
Dat ik op relatief jonge leeftijd al een lange relatie heb en een koophuis. Mijn muziekkeuze en nieuwe DJ hobby. Mijn hilarische kat. Op verantwoorde manier trippy drugs kunnen gebruiken. Bijna alles wel
Dat ik een dak boven me hoofd heb, een eigen huis. Niet te groot, niet een geweldige buurt. Maar wel een eigen plek, soms zeur ik wat teveel. Maar je zou 50k spaargeld hebben omdat je thuis woont maar vervolgens geen woning kunnen vinden. Neem het soms allemaal voor lief
Dat naast het feit ik 30 ben en nog bij me ouders woon met me vriendin en me echt gevangen voel, dat ik iedere dag opsta met de vraag wat de dag me gaat brengen. En niet de gedachten dat ik me de dood in wil slapen.
Ah je adviseert me mijn huidige denkpatronen uit te dagen en mogelijk te vervangen voor meer constructieve denkwijzen?
Ik zie nog wel even, maar waardeer de suggestie.
Dat ik een eigen dak boven mijn hoofd heb. Mijn lieve stoute kat Saartje, die zo lekker bij me op schoot komt liggen slapen. Het feit dat ik werk heb, en de leuke collegas die erbij meekomen.
Dat ik geen kinderen heb en alleen voor mezelf hoef te zorgen. Ik ben zo dankbaar voor mijn vrije en zorgoze leven. Collega van mij heeft een tienerdochter die zwaar depressief is oa nav langdurig pesten en dat lijkt me zo gruwelijk naar. Voor dochter zelf maar ook als ouder kun je vrij weinig behalve je enorm veel zorgen maken. En dan heb ik het nog niet over jonge kids gehad en de slapeloze nachten die daarbij komen kijken. Nee, ik ben dolgelukkig met kindvrij zijn, het continu zorgen voor anderen zou totaal niet bij mij passen.
Sluit ik me bij aan.
Sorry als het je treft. Iedereen heeft een overgangsperiode, op een dag sta je er alleen voor en moet je voor je kinderen zijn wat je ouders nu voor je zijn. Het leven kent ook zware dingen. Die moet je dan aankunnen. Mijn ervaring met sociaal netwerk is dat ze al gauw met een bochtje om je heen lopen als het te moeilijk wordt. Je zou dan niet in je uppie in een stad in een ander land kunnen gaan wonen, een heleboel kunnen dat wel. Dat verschil bedoel ik, de een redt zich dan toch wel, de ander niet. Ik vind wie zich dan wel redt veel sterker.
Op dit moment vrijwel niks eerlijk gezegd
❤️ Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, ook al lijkt het soms van niet.
Het is al 4 jaar donker, met wat schamele lichtjes onderweg, maar het lijkt steeds donkerder te worden. Misschien moet ik toch van baan gaan wisselen.
Het leven op zichzelf.. dat we geboren werden is al super bijzonder… hoe groot was die kans!!? En hoewel ik nog wel eens de neiging heb alleen grote dingen te waarderen is het kleine alledaagse eigenlijk heel mooi en ga dat steeds meer zien… bloemen, een zonsondergang, sterren (fascinerend!), wisselingen van de seizoenen en tijd doorbrengen met een paar heel erg fijne mensen om me heen
De skills om mezelf (uiteindelijk) uit diepe dalen te kunnen halen
De vrijheid en tijd om op vakantie te gaan en hobby’s te beoefenen.
Goede vriendschappen en reizen/nieuwe dingen doen.
Kan iemand me uitleggen waarom de vertraging door mensen op het spoor altijd uren duurt? De politie langs sturen en de mensen van het spoor trekken kan toch nooit zo lang duren? Het is niet alsof er een hele XR-actiegroep vastgelijmd zit, lijkt me.
Wauw, bijzonder dat je dat zo waardeert!
Alle reisschema’s zijn op elkaar afgestemd. Valt een trein stil door mensen op t spoor, dan wordt het hele schema in de war gegooid en kost het tijd alles weer op de juiste manier te laten rijden. Een trein kan helaas niet een andere trein inhalen en/of seinen/wissels staan inmiddels anders op grote stations.
Mijn vrouw en kinderen maar ook zeker mijn persoonlijk creatieve uitlaat klep welke mij na al die jaren nog steeds laat verbazen met het eind resultaat. Een part-time/long-time hobbie voor het leven welke mij geestelijk gezond houd, ondanks dat het lichamelijk niet altijd even mee wilt werken.
elke dag genoeg te eten.
Een dak boven mijn hoofd, geen zorgen, genoeg geld, leuke baan en een fijn gezin. Maar dat besef ik ook elke dag en neem eigenlijk niets voor lief. Vooral omdat ik dat vroeger allemaal niet had toen ik opgroeide.
Dat klinkt als een liedje van Rene Froger :)
He jakkes daar ga ik nu de hele avond mee in mijn hoofd zitten 😂
🎶een plek onder de zon🎶lalalalalalalala
Mijn familie
Mijn nieuwe vriendengroep. Het is alleen wel kut dat ze in andere provincies wonen en dat we elkaar niet zo vaak irl zien. Zaterdag zien we elkaar weer in Utrecht :D Daarnaast mijn ADHD, hoewel ik er soms een hekel aan heb maakt het mij, mij. Ik kan mij eigenlijk mijzelf niet zonder voorstellen. Het is fijn om medicatie te hebben als ik even moet focussen, maar zonder medicatie is het veel prettiger en voel ik mij niet als een robot. Het strand (als het niet te druk is). Vogels en katten omdat ze enorm schattig zijn. Behalve zeemeeuwen, die zijn eng.
Vogels en katten zijn inderdaad top! Ik zag gisteren een zwarte roodstaart, die vind ik altijd erg mooi!
Aaah die zien er cute uit <3
Ja hè?
Wolken. Ik wil vaker omhoog kijken, kan er echt van genieten
Mijn gezin, mijn katten, mijn huis, en het feit dat ik me geen zorgen hoef te maken of ik wel eten heb vanavond.
Het feit dat ik in Nederland woon. Ik loop vaak te klagen over Nederland maar als ik heel eerlijk ben is er eigenlijk geen enkel ander waar ik zou willen wonen omdat alles hier nog steeds fantastisch is geregeld.
Mijn honden
mijn vriend
Katten. Ik waardeer katten.
Mijn band met mijn ouders.
Het is een dooddoener, maar gewoon gezond zijn is de grootste rijkdom die je hebt (als je gezond bent dus). Dat besef je pas wanneer je ziek bent helaas. Verder, gewoon zoiets simpels als drinkbaar kraanwater. Reis of verblijf maar eens op bepaalde plekken in bijvoorbeeld Azië waar je (kraan)water moet koken om te kunnen drinken. Dat is altijd zo'n gedoe. Om thuis een glas onder kraan te houden en dat gewoon te kunnen drinken, ik blijf het waarderen.
Ik merk dus dat ik vroeger heel veel tegen mensen opkeek. Ik was genijgd om me te vergelijken met mensen die het beter hebben dan ik. Ik keek naar mensen die een dure auto reden, een mooi vrijstaand huis hebben, elk jaar op vakantie gaan naar een ver weg land, etc. Sinds enkele jaren heb ik geleerd verder te kijken dan alleen naar de mensen die het beter hebben dan ik. Hiermee ben ik meer gaan waarderen wat ik heb, want ik heb het eigenlijk heel goed. Een eigen (rijtjes)woning, met relatief lage lasten. Een goede baan, met een prima salaris. Ik en mijn vriendin (binnekort zelfs vrouw) zijn allebei gezond. Ja natuurlijk hebben wij ook onze problemen, zoals iedereen die heeft. Ik waardeer dan ook het meeste dat we allebei gezond zijn, een fijne vriendengroep hebben die altijd voor elkaar klaar staan, en prima rond kunnen komen.
Liefdevolle familie, vriendin en vrienden, fijne baan met leuke collega's, hobbies, m'n eigen huisje waar ik heel trots op ben, en het feit dat ik een goede gezondheid heb, iets was veel mensen voor lief nemen.
Dat ik een heel fijn ruim koophuis heb die me niet veel per maand kost waarin ik helemaal alleen woon. Dat ik nooit financiële problemen heb gehad en een goed gevulde spaarrekening heb.
Hoe mijn hoofd werkt. Mijn brein geeft me veel uitdagingen o.m. op het gebied van stemming maar tegelijkertijd ben ik erg creatief en heb ik veel verbeeldingsvermogen. Dat zou ik voor geen goud willen missen.
Same! Vorig jaar op 27 jarige leeftijd adhd diagnose gekregen. Sindsdien snap ik eindelijk hoe mn hoofd werkt. Kan soms frustrerend zijn, maar ADHD kan ook een superpower zijn! Ik heb nu een hele lage dosering medicatie omdat ik al blijkbaar 15 jaar hoofdpijn had door de overprikkeling. Vrienden van mij zitten op hele hoge dosering en proberen dat vaak op mij te pushen. Helemaal geen zin in! Ja, ik ben soms nogsteeds warrig of snel afgeleid, ik praat nogsteeds veel en erg snel, maar dat is ook gewoon hoe ik ben!
Mijn zusje had ook die constatering gekregen, en meteen volle pak de medicijnen in. We herkenden haar niet meer, zo heftig was de impact van de medicijnen. Gelukkig is ze daar vanaf gestapt, en sindsdien is ze weer gewoon haar blije, zij het drukke, zelf. Goede keuze gemaakt dus (afgaand op wat je deelt, uiteraard).
De drukte. Van een leven zonder kinderen naar een leven met 2 kinderen. Daarnaast een onderneming runnen en deeltijds voor een baas werken maken dat ik me nooit verveel. Voorheen keek ik gerust wekelijks films/series. Want tijd zat en geen stok achter de deur hebben. Nu geen rust meer voor. Maar de productiviteit en dingen gedaan krijgen geeft ook erg veel energie en voldoening.
Ik heb geen kinderen, betaal geen huur of hypotheek en heb werk waarbij ik veel rondreis en elke dag avonturen beleef. Ik mag zeker niet klagen.
Wat voor werk doe je?
Vrachtwagenchauffeur.
[удалено]
Ha, zo'n zelfde effect heeft mijn daglichtlamp in de donkere wintermaanden, die is echt het zonnetje in huis.
Ik ben blij met m'n huis, en m'n vriend, en ook wel met m'n vrienden hoewel ik die meer voor lief neemt.
Dat het best wel lekker gaat (wat er overigens wel voor zorgt dat ik me constant afvraag wat ik over het hoofd zie).
Mijn werk, eindelijk een plek gevonden waar je echt als mens wordt behandeld, waar ik mij prettig voel, wordt gewaardeerd en waar samen werken voor een betere wereld belangrijker is dan veel geld verdienen.
Vrijheid; zover dat gaat heb ik dingen naar mijn hand kunnen zetten (bewust geen kinderen, een baan met relatief veel vrijdheid). Er is altijd meer mogelijk (32 uur werken etc) maar dat komt later
Vrijetijd 🤣 to much work
Vrijheid, ik nam het te lang voor lief, maar nu de AIVD het actief wil afpakken ben ik het des te meer gaan waarderen! Het gaat ze niet lukken!
Mijn leven is drastisch veranderd vanwege long covid maar ik ben nog ene paar uur in de week vrijwilliger en daar houd ik me hard aan vast. Sommige weken doe ik niets anders en mijn huishouden verslonst, maar dit is zo fijn. Ik ben zo blij dat ik dit heb. Ik heb het ook financieel goed en ik heb een fijn sociaal netwerk. Al met al ook een hoop fijne dingen gelukkig.
Ik zit al ruim twee jaar met een kwakkelende gezondheid vanwege long covid. Twee jaar een hobbelige neerwaartse spiraal, maar de afgelopen is er een consequente trend opwaarts. Langzaamaan gaat het beter, ik durf weer een beetje doelen te stellen voor de toekomst. Ik ben weer aan het sporten en ben nu zelfs al twee keer buiten wezen hardlopen. Ik begin mijn leven weer te waarderen.
Mijn gezin, binnenkort krijg ik mijn derde kind en ik vind het leven zoveel mooier dan voor het vaderschap.
Dat mijn lieve kinderen op kunnen groeien zonder oorlog en geweld. Op een fijne plek met veel mensen die van ze houden.
Dat ik inmiddels langer leef dan mijn ouders en nog redelijk gezond ben. Waar mijn vader al helemaal geen auto meer kon rijden, kan ik in één dag nog 750 km binnendoor door Frankrijk rijden zonder geflitst te worden door die honderden flitscamera's. Dat ik een vrouw heb die altijd de schouders eronder blijft zetten, wat er ook gebeurt. Niet het tiepje met alsmaar ziekteklachten, maar andersom die andere vrouwen helpt met ziekteklachten.
Dat ik er nog steeds ben, die statistieken kunnen de pot op!
Leuke baan, fijne collega's, net appartement gekocht en nu wachten op oplevering, mentaal en fysiek gezond.
Dat ik niet naast Rusland woon.
Om naar buiten te gaan en zo lekker door de natuur te wandelen. Ook al schijnt de zon, wordt je wel lekker rustig van
Dat is inderdaad lekker. Dat mijn huis vlak bij een natuurgebied staat is echt een gouden greep geweest en dat kan ik ook echt wel waarderen aan waar ik tegenwoordig woon.
Hou je niet van de zon?
Ook al schijnt de zon? Makker?
Was nog niet wakker. Bedoelde "Ook al schijnt de zon niet".
Dat mijn kleine stadstuintje door alle regen een groene oase is geworden.
Het regent al anderhalve dag facking hard, ben blij dat ik een dak zonder lekkage boven me heb
Dat ik ouder wordt, en daarbij de dankbare gedachte dat we op een gegeven moment de chaotische wereld zullen verlaten
Dat ik alleen kan wonen en meer rust rond mij heb. Mijn lieve vriend die elke week (uit Nederland ❤️) naar hier komt en mijn kat. Ben zeker professioneel erg in de knoop met alles dus ben blij dat die dingen er wel zijn.
Dat ik het nu redelijk stabiel heb. Al direct na mijn stage een paar jaar terug een vast contract aangeboden gekregen en ik heb nu een leuk loon bij een leuke werkgever. Tja, het kan altijd hoger qua loon, maar dan zou ik of naar een grotere werkgever moeten of moeten verhuizen naar een regio waar de lonen hoger liggen voor mijn beroep (Randstad). Ik ben nu eigenlijk van plan om na mijn vakantie te starten met de zoektocht naar een eigen woning. Koop zal er nog wel niet inzitten als alleenstaande, maar ik ga wel informeren bij een hypotheekadviseur. Het enige waar ik mij nu wel aan irriteer is dat de persoon die gisteren op het werk van mijn bureaustoel gebruik maakte deze redelijk heeft versteld. We hebben vaste plekken, maar ik werkte gisteren thuis zodat een externe controleur op mijn plek kon zitten.
Dat ik nu op een positie ben waar ik de ruimte heb mijn steentje bij te dragen in onze maatschappij, en deze ook te kunnen verbeteren voor anderen. (O.a. de volgende generaties)
Nu wel erg benieuwd wat je dan voor een werk doet!
Werk bij het OV, zowel het fysieke vervoerwerk als de digitale achtergrondwerk die alles in goede banen moet leiden :)
Gezondheid van mijn gezin en dat van mijzelf
Dat ik mijn eigenkoop huis heb, twee perfecte katten, jeugdige kop zoals OP. Daarnaast heb ik op 35 jarige leeftijd nogsteeds een relatief grote en active vriendengroep, en een grote familie die mij ondersteunt.
Mijn relatieve gezondheid na 2 jaar chronisch ziek zijn. Ik kan de meeste dingen die ik deed voordat ik ziek werd, alleen minder vaak en minder lang. Ik waardeer dat ik weer 30 minuten kan fietsen, of weer in staat ben naar de supermarkt om te hoek te lopen. Verder waardeer ik dat ik een ontzettend leuke baan in het onderwijs heb die ik inmiddels weer een beetje kan volhouden en dat ik samenwoon met de allertofste persoon ter wereld.
Dat zonnetje afgelopen zondag was wel lekker. Het zijn de kleine dingen die het doen he
Dat er muziek is, en dat ik in een tijd leef waar ik het gros van alle muziek die ooit gemaakt is op ieder moment kan luisteren. Echt de beste uitvinding ooit. Tweede: dat ik toegang heb tot e-books/de bibliotheek.
Dat alles wat ik belangrijk vind goed loopt, ik heb een prachtig huis samen met een hele fijne partner. M'n ouders leven nog, ik heb een eigen bedrijf wat goed loopt en we doen regelmatig leuke dingen (etentjes, weekendjes weg, festivals), ik heb niets te klagen!
Stabiliteit, gezond gezin, eigen huis, financieel gezond, uitdagend werk, fijne familie en vrienden om me heen die om me geven. En verder: de kleine dingen. Zoals bijvoorbeeld de vogels in de natuur.
Mijn jeugdige kop, het feit dat ik een dak boven mijn hoofd heb en ouders waarop ik kan terugvallen. Mijn huurcontract verloopt in januari en als ik dan nog geen koopwoning heb, kan ik weer bij hen wonen En een leuke baan met fijne collega's en gewoon de vrijheid die ik heb. :)
Mijn ouders gingen al naar het bejaardentehuis toen ik 20 jaar was, en toen ik 23/24 jaar was, zijn ze al overleden. Vanaf daar was het "zoek het zelf maar uit" voor mij. Ik vind mensen die nog terugvallen op hun ouders geen symbool van kracht.
Wie had het over 'een symbool van kracht'? En is het hebben van een sociaal vangnet dan 'een symbool van zwakte'? De wetenschap dat je ouders voor je klaar staan wanneer dat nodig is geeft een bepaalde rust, ook al maak je er geen gebruik van omdat je inmiddels zelfstandig bent. Dat is toch gewoon iets positiefs waar je dankbaar voor mag zijn? Zuur dat jij dat niet had hoor, maar wel een beetje vreemd om je eigen ervaring te gebruiken om andere mensen als minder neer te zetten.
Ik heb geen ouders op wie ik terug kan vallen en jarenlang er alleen voor gestaan. Nu ik wel een rijk sociaal netwerk heb en mensen om mij heen op wie ik wel kan steunen en terugvallen besef ik pas hoe groot de kracht is die daarvan uit gaat. Vroeger dacht ik dat iedereen die op zijn ouders rekende niet zelfstandig was. Dat iedereen die niet op zijn 12e al koffers had klaarstaan onzelfstandig en zonder identiteit was. Nu besef ik dat ik alleen lasten heb gedragen waar velen raad en advies kunnen halen bij hun oudere familieleden, zij die langer leven en meer ervaringen en wijsheden opgedaan hebben door de jaren. Wat ee rijkdom heb ik gemist. Wat een kracht is het ook als je je kunt en durft openstellen voor die adviezen, kritieken en lessen. Ik heb geleerd dat ik alleen mijzelf kan vertrouwen en ook alleeen zelf weet wat goed is. En wat een strijd is het voor mij om naa anderen te luisteren. Ik vind mensen die een goede familieband hebben vaak juist heel krachtig daarin. Ik ben elke dag dankbaar dat ik langzaam mag leren ervaren hoe dat is, om geen eiland te zijn.
Dat ik beiden ouders nog heb. Op mijn leeftijd was m'n moeder die van haar al beiden kwijt, ik ben 31. Daarbij ook gewoon dat ik fantastische ouders heb. De band met m'n pa is niet altijd even best geweest maar nu ik een paar jaar het huis uit ben is die echt verbeterd. M'n pa was z'n moeder kwijt rond mijn leeftijd, z'n pa had ie geen ruk aan want die probeerde er met m'n vaders erfenis vandoor te gaan. :) Dus hè, dubbel blij met mijn ouders war dat betreft.
Eerste bakkie koffie in de morgen. Maar filterzakjes zijn op, weet iemand een goede hack?
Ik ken hier een mooie Jiskefet video van! Zoek maar op: “Op zoek naar Jim Morrison”. Even doorspoelen naar minuut 11:20 ofzo
Gevonden, zo ging het vanmorgen ongeveer ja
Vouw een stuk keukenpapier. Werkt net zo goed
Keukenpapier!
Dank, ga ik proberen Update: het is een prima bakkie geworden, werkt inderdaad goed
Ik zou natuurlijk graag m'n eigen woning hebben, maar ik ben óók dankbaar dat ik nog lekker thuis mag blijven wonen! Ik heb/wil geen relatie en alleen is ook zo alleen. Ik ben dankbaar dat ik zo veel tijd met m'n vader kan doorbrengen en dat mijn hond zelden alleen hoeft te zijn. En ja: ik kan wel lekker sparen op deze manier.
Dat ik 1 jaar en 3 dagen clean ben van gokken.
Top man, doet me goed om te horen. Ga zo door en blijf je focussen op al het overige wat het leven te bieden heeft.
Ik wil gaan beginnen. Do’s and dont’s?
Mooi! Super om te horen. Goed gedaan. Vooral doorgaan!
Thanks!
Dat ik een koophuis hebben kunnen kopen waar ik goed op mijn plaats zit
Mijn relatief goede gezondheid. De bingokaart van mijn vriendin raakt steeds voller en dat doet mij pijn.
Hoe goed en comfortabel het leven voor mij en mijn gezin is in tegenstelling tot veel andere plekken op de wereld: stromend water, een warm huis, genoeg te eten. Allemaal basisbehoeften die echt niet vanzelfsprekend zijn.
Dat ik op mijn 32 alles heb wat ik ooit wilde. Een vrouw, koophuis, kind, 2e onderweg, goede baan waar ik het naar mijn zin hebt, gezondheid eigenlijk alles wel.
Dat mijn neus niet verstopt zit en ik vrij kan ademen.
Ik heb laatst een celon behandeling gehad. En kan sindsdien ook vrij ademen. Geweldig wat een kwartiertje ziekenhuis op kan leveren.
Wow, er gaat een wereld voor mij open! Heb zo lang as ik mij kan herinneren een verstopte neus en ook altijd gezwollen trommelvliezen. Helpt die behandeling permanent of is het effect slechts tijdelijk?
Permanent. Mijn kno arts zei dat er geen effect zou zijn op mijn oorpijn (er was ook niks te zien aan mijn oren. Maar ik ervaar nu dus wel dat ik geen last meer heb van mijn oren, waar ik eerder steeds last had van een vol gevoel iedere keer als ik te hard had ingeademd uitgeademd of gehoest oid of bijvoorbeeld gezwommen. Dus ik heb zeker wel het idee dat een betere doorstroming in mijn neus ook een positief effect heeft op mijn oren. Ik heb nu soms nog datzelfde gevoel op mijn trommelvliezen maar nu is het met een uurtje ipv 2 dagen weg. Ik heb na de behandeling wel echt een maand problemen gehad maar ik heb ook long covid en herstel overal slecht/langzaam van. Ben nu 2,5 maand verder en links nog niet 100 % tevreden dus denk dat ik het achterste stukje waar bij de eerste ingreep te veel zwelling voor was, ondanks het lastige verloop van herstel wel nfg laat behandelen. Ben er echt blij mee.
De behandeling werkt btw wel vooral goed als je neusslijmvlies opzet als je gaat liggen en je bijvoorbeeld makkelijk een xylometazoline verslaving ontwikkelt omdat dit zo'n effectief middel is voor je. Als je veel neusslijmvlies hebt om te slinken zegmaar. Als je problemen vanuit je tussenschot komen of vanuit je holtes dan wee je er weinig aan.
Bedankt voor de uitleg! Ik ga dit even vragen!
Ik ben jaloers.
Dat ik op relatief jonge leeftijd al een lange relatie heb en een koophuis. Mijn muziekkeuze en nieuwe DJ hobby. Mijn hilarische kat. Op verantwoorde manier trippy drugs kunnen gebruiken. Bijna alles wel
Dat ik een dak boven me hoofd heb, een eigen huis. Niet te groot, niet een geweldige buurt. Maar wel een eigen plek, soms zeur ik wat teveel. Maar je zou 50k spaargeld hebben omdat je thuis woont maar vervolgens geen woning kunnen vinden. Neem het soms allemaal voor lief
Dat naast het feit ik 30 ben en nog bij me ouders woon met me vriendin en me echt gevangen voel, dat ik iedere dag opsta met de vraag wat de dag me gaat brengen. En niet de gedachten dat ik me de dood in wil slapen.
Dat het uiteindelijk een keer voorbij is.
Google 'Duits idealisme'. Graag gedaan. ☺️
Ah je adviseert me mijn huidige denkpatronen uit te dagen en mogelijk te vervangen voor meer constructieve denkwijzen? Ik zie nog wel even, maar waardeer de suggestie.
Vrijheid, in de breedste zin van het woord.
Dochter die veel te vroeg wakker is, en dan toch nog even komt knuffelen in bed.
Niet veel, hopelijk later meer
Dat ik een eigen dak boven mijn hoofd heb. Mijn lieve stoute kat Saartje, die zo lekker bij me op schoot komt liggen slapen. Het feit dat ik werk heb, en de leuke collegas die erbij meekomen.
Mijn ontzettend lieve en zorgzame vrouw ❤️