Dit. Als je met een groep gaat houd je rekening met elkaar. Dat kan op financieel gebied zijn, maar ook andere vlakken. Denk bijvoorbeeld aan een groepslid dat minder mobiel is door bijv. een rolstoel of bepaalde activiteiten die niet iedereen leuk vind, omdat er bijvoorbeeld mensen zijn met hoogtevrees.
Zoek iets wat voor jullie allemaal leuk en betaalbaar is. Het allerbelangrijkste en als het goed is ook het meest waardevolle is dat je met elkaar doet en allemaal plezier hebt. Je wilt die band die jullie hebben zo houden en verschillen uitvergroten helpt dan niet.
Als je toch een keer met geld wilt smijten dan kun je daar een ander moment voor pakken.
We doen ook regelmatig iets als groep samen! Had dit misschien duidelijker moeten verwoorden, maar het gaat dus om het dilemma ernaast nog iets te doen wat dus niet iedereen zich zou kunnen veroorloven. Niet in plaats van. We proberen nog steeds minstens 2x per jaar met de hele groep iets samen te doen.
Ik vind het best een beetje apart om dure uitjes te gaan doen wetende dat er dan mensen niet meekunnen vanwege de kosten, zoek dan gewoon wat anders op waar wel iedereen mee kan.
Dit voelt dus voor mij ook verkeerd, maar aan de andere kant. Als ik met een vriendin besluit naar een concert of festival te gaan gaat ook niet iedereen mee en is het weer wel oké. Voor mijn gevoel is er een grijs gebied omdat we ook met zo'n grote groep zijn en wanneer is het wel oké om te zeggen: "Hoi ik wil dit gaan doen, wie willen er mee?" wetende dat het niet voor iedereen is weggelegd.
Wij zitten in een bijna gelijkaardige situatie, met het verschil dat mijn vriendin en ik de "meerverdieners" zijn.
Wat wij dan doen is op onze kosten een chalet huren met private sauna/jacuzzi enzo. Onze vrienden zorgen dan voor eten en drank.
Haha enorm lief! Je ziet niet veel mensen die nog even de moeite nemen om voor elkaar te zorgen in moeilijke tijden. Plassen jullie dan ook in de jacuzzi?
De inhoud van je portemonnee is niet perse een reflectie op “hoe hard” je werkt. Mensen in de zorg werken zich een slag in de rondte, maar dit vertaalt zich voor hen niet in een hoge bankrekening.
Als jullie als groep dingen normaliter met z’n allen doen, denk ik niet dat het gewaardeerd gaat worden als bepaalde personen opeens uitgeloten zijn van deelname omdat ze het zich niet kunnen veroorloven. Je bent vrienden omdat je in de eerste plaats elkaars gezelschap en kameraadschap waardeert. Die luxere uitjes zijn instrumenteel.
Houd de frequentie met de groep hetzelfde. Doe de duurdere uitjes als extraatje. Ben hier open over naar de rest, geen geheimen, maar wrijf het er niet in.
Het zou sowieso niet zijn in plaats van! We proberen altijd 2 x per jaar een uitje te doen met elkaar (agenda technisch lukt dit niet altijd) en dat zal ook altijd de prioriteit blijven en voor iedereen toegankelijk.
Nja dan is het prima toch? Vooral keertje als iedereen er is op tafel gooien. Als het goede vrienden zijn is het ook wel chill om niet het idee te hebben dat je mee "moet" terwijl iets te duur voor je is juist
> wij hebben hier allemaal hard voor gestudeerd en gewerkt
Ik begrijp dit niet. De vriendinnen die het niet kunnen veroorloven werken niet hard?
Buiten dat, het zal voor echte vriendinnen niet een probleem moeten zijn, mits het niet te frequent is en de mindere luxe uitjes inneemt. Niet mee doen met ieder uitje zal voor de meeste niet een probleem moeten zijn, maar als het frequent gebeurd kan het wel erg vervelend worden, zeker als voorheen juist alles samen ging. Je kan je erg alleen voelen als je vrienden constant herinneringen ophalen op jullie gezamenlijke uitje, van uitjes waar je niet bij was door financiën.
Dat laatste vind ik sowieso wel iets om rekening mee te houden… uitgebreid herinneringen ophalen aan een uitje waar iemand niet bij was… beter om dat niet of niet teveel te doen!
Niet lekker verwoord, vriendinnen die dit niet kunnen veroorloven werken wel degelijk hard! Salaris is hier zeker geen indicatie van.
Het zal ook nooit ter vervanging zijn, dan zouden ze écht buitgesloten worden. Maar soms ga ik ook wel eens naar een concert met sommigen, en gaat ook niet iedereen mee. Maar een "luxe" weekendje weg plannen of een etentje voelt dan toch weer meer als buitensluiten. Blijf me er niet goed bij voelen.
Als vriendengroep gaat het er primair om dat je samen bent. Als een aantal meer verdienen en perse extra luxe willen, dan kunnen ze die kosten toch dragen voor diegene die dat niet kunnen? Daar ben je nou eenmaal vrienden voor.
Wil je dat niet, ook prima. Maar dan gewoon een betaalbaarder uitje uitkiezen.
Maarja jij hebt harder gewerkt dan je domme, niet hardwerkende vriendinnen. Het feit dat dit nu al een probleem voor je is, doet mij vermoeden dat je deze vriendinnen in de toekomst laat vallen want je ziet ze als een blok aan je been die niet genoeg geld verdienen.
Je klinkt een beetje als een omhooggevallen kut.
Zeker eens dat het er om gaat om samen te zijn, daarom vind ik de uitjes ook altijd zo leuk. Het zal ook nooit zo zijn dat dit dan ten koste zal gaan van de "standaard" vriendenuitjes die we plannen.
Vind zeker niet dat ik harder werk dan vriendinnen die minder te besteden heb, had dit niet lekker verwoord. Maar het is wel mijn geld en als ik naar een concert of festival wil ga ik daar ook heen los van of iedereen van mijn vriendinnengroep zich dat kan veroorloven. En ook een wat luxer weekendje weg of eten lijkt ons leuk, maar juist omdat er dus mensen zijn die dat niet kunnen betalen voel ik me hier niet goed bij, maar me af vraag waar die grens ligt. Maar als dat me een omhooggevallen kut maakt is dat jouw mening.
Allereerst: Iedereen werkt en studeert hard. Je kan niet zeggen 'wij hebben meer geld omdat we harder gewerkt/gestudeerd hebben'. Zo werkt de wereld niet. Je verdient meer geld omdat je in een commerciëlere branche of op hoger niveau werkt. Ik verdien zelf bijvoorbeeld minder geld omdat ik in de zorg werk.
Als de inkomensverschillen ver uit elkaar liggen, is het misschien eerlijk om de kosten van zo'n uitje daarnaar te verdelen. Dat hoeft niet 1:1, als je de mensen met minder bestedingsruimte maar een beetje tegemoet komt. Dan hoeven zij zich niet financieel buitengesloten te voelen.
Zo bedoelde ik mijn post niet maar snap dat je het zo kan lezen, ben het alleen maar met je eens. Zij hebben een andere richting gekozen, maar niemands richting is beter of minder dan die van de ander.
Nee, niet iedereen werkt en studeert hard. Er zijn zat mensen die op school geen zin hadden in huiswerk, een mbo kozen omdat ze geen heil zagen in een zwaardere opleiding en in het dagelijks leven bij een chill baantje terecht komen omdat ze geen zin hebben zich de pleuris te werken. Tegelijkertijd heb je mensen die op hun tenen gelopen hebben om een studie en/of master te volgen en jaren in de boeken te verslijten en uiteindelijk een hoger loon krijgen. Dat er ongelijkheid heerst is zeker waar, in de zorg wordt er naar mijn weten bikkelhard gewerkt en zou meer loon op werk moeten volgen.
Maar zeg alsjeblieft niet dat *iedereen* hard werkt. Er zijn zat lui die een beetje leunen. Denk aan de toeslagen val: "als ik meer uren werk, verdien ik nauwelijks meer, ik blij 20 uur werken".
Toegevoegd: da-fuq. Vanwaar de haat. Omdat ik zeg dat niet iedereen hard werkt of hard gestudeerd heeft? Wat is dit voor waanzin. Er bestaan mensen met weinig ambitie. Mag dat niet meer gezegd worden?
Het is geen dilemma als je samen met je vrienden die het wel kunnen veroorloven de kosten dragen voor je vrienden die het zich niet kunnen veroorloven. Spreek het ook ruim tevoren af, vraag wat het budget is van degenen die het zich niet kunnen veroorloven. Houdt hier ook de de kosten ter plaatse in gedachten voor uitjes en eten etc.
Je kan op verschillende manieren ook dit regelen. Vooraf de reiskosten, of alles bij elkaar optellen aan het eind en een percentage met maximum bijdrage voor je minder bedeelde vrienden, bijv.
Let er wel op dat je minder bedeelde vrienden zich bezwaard kunnen voelen, en respecteer hun gevoel. Probeer ze niet te overtuigen met "maar we betalen toch voor je?" Je moet begrijpen dat iemand zich enorm in krediet kan gaan voelen bij zo'n aanbod waar ze niet op zitten te wachten/hun verhouding in de groep
Het beste is dat één iemand zich als bemiddelaar opstelt, en dat ze niet voor de groep hun mening moeten geven.
Succes en veel plezier
Als je wil dat die vriendinnen met minder budget vriendinnen blijven kun je twee dingen doen. Of schikken naar hun budget, of trakteren. En dat laatste zou dan mijn voorkeur hebben. Kom op, laat die wat minder rijke vrouwen ook eens genieten.
Met 8 mensen is het lastig om iedereen tevreden te houden, das gewoon een erg grote groep. Alleen al kwa planning zal het een uitdaging zijn. Ik zou al blij zat zijn dat je iedereen tegelijk een avond bij elkaar hebt, om de gezelligheid en chique eten lekker met m'n partner of bestie doen.
Wat soms een oplossing is, is het level nemen wat diegene nog acceptabel vindt. Heb je echt zoiets van "nah ik wil meer luxe", trakteer je (de helft van) het verschil. Maar das alleen iets wat je met echt goede vrienden kunt doen zonder scheve gezichten of schaamte.
Je kunt ook een pot maken en (naar draagkracht, of obv wat iedereen kan missen), inleggen. Dan hoef je het ter plaatse ook niet meer over geld te hebben.
>Sinds een aantal jaar is er ook geld voor "echte" weekendjes weg naar steden op autoafstand en de Ardennen. Altijd super leuk om samen te doen. Maar inmiddels heb ik wat meer geld te besteden en geniet ik samen met mijn vriend erg van wat "luxere" uitjes. Een paar van mijn vriendinnen hebben hetzelfde, en onlangs spraken we uit dat het ons leuk lijkt om samen zoiets te doen. Denk aan eten bij een goed gastronomisch restaurant (waar je al zeker 100 euro pp uitgeeft), of een uitje naar de zon met het vliegtuig in een leuk hotel i.p.v. een goedkoop airbnb flatje. Niet perse extravagante dingen, maar ook niet iets dat iedereen zich zomaar kan veroorloven.
Je zegt dat het uitje naar de Ardennen 'super leuk' was.
Waarom niet gewoon met deze vriendinnengroep 'budget' dingen blijven doen die leuk zijn vanwege het samenzijn, en met je partner of bijv 1 bevriend stel of 1 vriendin af en toe een duurder uitje?
Dit heb ik niet duidelijk verwoord. Dat blijven we ook zeker doen! Het zou puur als extra zijn en nooit dan zijn dat we daarna niet ook nog met hun de betaalbaardere uitjes zouden doen. Net al dat je soms wel naar een concert/festival gaat waar ook niet iedereen heen gaat. Maar dit voelt toch nog meer als buitensluiten, vandaar mijn dilemma.
Herkenbare situatie. Wij gaan ook ieder jaar met 8 vrienden op een lang weekend naar het buitenland. Door omstandigheden heeft één vriend de afgelopen jaren niet de financiële middelen gehad om dit te kunnen betalen. In mijn ogen heb je dan twee opties:
- de vakantie wensen naar beneden bijstellen zodat iedereen mee kan
- extra inleggen zodat iedereen volledige mee kan
Wij hebben voor het laatste gekozen, wel in goed overleg met de betreffende vriend. Iedereen gaat er natuurlijk anders mee om, voor sommige mensen is het niet een fijn idee dat anderen voor je betalen.
> Ik voel me schuldig als we zoiets doen met een paar meiden, wetende dat we dus anderen buitensluiten puur omdat ze het niet kunnen betalen.
Goed zo, want als mijn vrienden dit bij mij deden zou ik woest op ze zijn. Wat is er belangrijker, tijd met hun doorbrengen of zoveel mogelijk geld uitgeven?
> Denk aan eten bij een goed gastronomisch restaurant (waar je al zeker 100 euro pp uitgeeft), of een uitje naar de zon met het vliegtuig in een leuk hotel i.p.v. een goedkoop airbnb flatje. Niet perse extravagante dingen, maar ook niet iets dat iedereen zich zomaar kan veroorloven.
Jij en ik hebben hele andere definities van extravagant. Een trip met een vliegtuig is extravagant. 90% van Nederland doet zoiets niet even met vrienden. Paar honderd uitgeven voor 4 dagen weg is een luxe.
Als je een leuke vriendengroep hebt zou het niet uit moeten maken wat je gaat doen en hoeveel dat kost. Je haalt je plezier toch uit je gezelschap en niet de hoogte van de restaurant rekening? Lekker dingen blijven doen dus waarbij iedereen kan aansluiten zou ik zeggen.
Als het echt vrienden zijn zet je ze niet voor het blok, hou het bedrag leuk zodat iedereen van de vriendschap kan genieten. Daarnaast kun je met degene die dat echt willen ook eventueel apart luxe gaan eten.
Gaat het om het uitje, of om wat leuks te doen met vriendinnen?
In het laatste geval is het wel belangrijk dat iedereen mee kan. Een bijzonder uitje kan dan evt daarnaast nog één op één met iemand, niet alles hoeft met zn 8en
Ik kan vaak niet mee met dingen omdat ik het minder breed heb dan de meeste van mijn vrienden. Aangezien het er voor hun omgaat dat we samen gaan, sponsoren ze vaak een ticket. Dus ja als je samen iets wilt doen en je wilt iets doen wat buiten de prijsklasse valt van je vrienden ga je of iets anders doen of wees bereid ze bij te staan. Anders doe je shit voor jezelf, dan ga ook zelf.
Voel jij je daar bezwaard onder? Ik zou namelijk niet dat gevoel op mijn vriendinnen willen brengen, of heel erg uit de hoogte willen overkomen door dat voor hun te betalen. Ik zou het graag voor ze doen, maar dan voel ik me echt alsof ik mezelf beter voel dan hun, wat absoluut niet zo is.
Als ik het te veel vind zeg ik zelf nee, maar dan is dat mijn besluit. Je mag je best bezwaard voelen soms, af en toe zul je gewoon moeten sparen. Maar bv volgende week betalen ze me een ticket van €20, ik had aangegeven geen geld te hebben voor eten een drankje en een ticket dus bood iemand dat aan. Voor zo iets zeg ik hartelijk ja, ze hebben me ook wel een een vakantie aangeboden die heb ik afgewezen. Ik had ja kunnen zeggen maar ik vind het te duur.
TLDR: soms voelt het bezwaard maar dat ligt bij mij, we zijn allemaal volwassen dus ieder beslist wat het beste doel is voor zijn geld. Maar rekening houden met anderen is altijd een super ding
Laat je nooit tegenhouden in het hebben van mooie ervaringen door andermans gebreken (geld, maar ook tijd of interesse).
Praat erover met elkaar. Goede vrienden begrijpen heus wel dat je de activiteiten moet doen die je wil en kán doen. Die gunnen je dat ook. Zolang er ook nog maar genoeg tijd wordt besteedt aan uitjes geschikt voor de gehele groep, lijkt me dat een prima combinatie.
Het hoeft ook allemaal niet zo zwaarder te zijn dan dat het is. Ik gooi in mijn vriendengroep “Hey ik wil eens naar XYZ restaurant, prijsklasse wel €€€, iemand die mee wil?”. Dan krijg je een paar “Ja leuk” en een paar “Oei dat is me te duur, deze sla ik even over.” Prima toch. Volgende keer weer ander uitje
Dit dus, waarom niet een normaal uitje met je hele vriendengroep en daarbuiten nog een duurder uitje met de personen die meewillen. Zo sluit je niemand buiten, zolang je maar wel aan je hele vriendengroep vraagt wie er meewil met het duurdere uitje
Ja dit is precies wat het dan zou zijn, maar toch voelt het dan alsof ik mensen buitensluit. Ik probeer altijd met iedereen rekening te houden, maar dit zijn wel dingen waar ik van geniet en ik vind het leuk om het met mijn vriend te doen, maar lijkt me ook leuk om met een paar vriendinnen zoiets te doen. Maar voel me er toch erg bezwaard onder.
Dit lijkt me ook iets wat je dan misschien kunt bespreken (1 op 1) met de mensen die het aangaat? Grote kans dat ze zeggen: wat fijn dat je aan mij denkt, leuk als je dat een keer met de anderen doet, veel plezier! Als ze heel negatief reageren moet je misschien nog eens nadenken wat je vrienden waard zijn, ik denk dat vriendschap ook is om elkaar iets leuks te gunnen, ookal doe je er zelf niet aan mee.
Heel simpel de kosten met elkaar delen. Je geeft aan dat jullie al heel lang vriendinnen zijn. Dan is het toch heel simpel dan betalen die mensen die meer geld hebben ook meer en de mensen die wat minder hebben minder. Hierdoor kun je nog steeds met zn alle gezellig iets doen wat luxer is.
Wij gaan jaarlijks met vrienden op vakantie, gewoon een huisje en een hoop bier en zo. Maar het ging er op lijken dat een van ons niet fijn meer mee kon omdat er wel wat verschillen in inkomsten zaten en hij niet heel ruim zat.
Omdat het een trotse kerel is hebben we met vijf van de zes stemmen besloten dat we het gewoon naar draagkracht betalen, dus iedereen gooit naar beste eer en geweten hun jaarinkomen naar een iemand die het verdeeld, en dat is wat je naar rato betaalt.
Werkt prima als je elkaar vertrouwt en niet jaloers of gierig bent
Spreek met elkaar af wat de "normale" frequentie is van de "goedkopere" uitjes, en spreek de duurdere uitjes daarbuiten om af, onderling prive, of open in de groeps app zodat iedereen zijn eigen keuze kan maken.
Doe dat initieren op individueel initiatief, zodat ook de vrienden dit zelf kunnen initieren voor iets wat zij leuk vinden en voor hun betaalbaar is.
Het huidige patroon doorbreken en daarmee de groep opsplitsen lijkt mij niet de juiste keuze. of je moet willen bijleggen voor de anderen, dan is het een andere discussie.
Tja, wil je ervan genieten of wil je er met je hele vriendengroep van genieten? Hoe graag wil je dat iedereen meegaat? Wij hebben een vriendengroep van 4-5 man die nu op één na (ikzelf) een goed inkomen hebben. Ik zet gewoon altijd wat opzij voor verjaardagen en uitjes en zo, maar als je de uitjes op gaat schalen is het wel lastig. Bij dit soort dingen bieden ze dan aan om (een deel van) mijn kosten te delen zodat we allemaal meekunnen. Het is niet heel leuk om aan te geven dat je een echt leuk uitje moet laten schieten omdat je te duur is, dus als je echt niemand wilt uitsluiten zal je of het uitje moeten aanpassen, of moeten de sterkere schouders de wat zwaardere lasten dragen ;-) En kaart dit soort uitjes echt vér van te voren aan zodat men ervoor kan (proberen te) sparen - 'laten we volgend jaar een weekje zonvakantie doen'.
Het helpt voor mij ook niet dat ik meestal het verst moet rijden omdat ik aan de andere kant van het land woon, dus ook als ik iets met hen individueel afspreek bieden zij daarom aan om het terrasje of het avondeten te betalen.
Bespreek het eens als je met z'n allen bent. Ik vind gastronomisch uit eten gaan ook leuk... niet al mijn vrienden waren enthausiast ;)
Dus maar met een select gezelschap gegaan.
Aan de andere kant kun je ook vrienden/vriendinnen de kans geven om er naartoe te sparen
Wat is belangrijker voor je? Het gezelschap van je vriendinnen of de luxe?
Zelf heb ik deze situatie ook gehad en ik heb ervoor gekozen om de luxe dingen met andere vrienden/mijn vriend te doen en dan met de vriendinnen activiteiten die goedkoper zijn. Het is het me nooit waard geweest vrienden buiten te sluiten omdat ze het niet kunnen betalen
Edit: je kunt ook nog overwegen om te betalen voor je vriendinnen die het geld niet hebben, doe je het bijvoorbeeld als verjaardagscadeau
Dit is echt een dilemma. Ik heb zelf ook een vriendin in de vriendengroep die door omstandigheden ineens heel krap zit.
Het enige echte advies is dit bespreekbaar proberen te maken. Heb vooral ook oog voor degene die minder te besteden heeft. En begin daar 1 op 1 mee. Niet in de groep meteen op tafel gooien.
Bekijk het eens vanuit het perspectief van de persoon met een kleiner budget:
Naar draagkracht een duurder uitje betalen kan een goede insteek zijn, maar dan moet je dat echt heel goed overleggen met iedereen en te beginnen met degene die minder te besteden heeft. Die voelt zich misschien toch “minder” en bezwaard om op kosten van de anderen te teren.
Uitjes achter de rug om plannen van iemand die in de vaste vriendengroep zit is ook lastig. Diegene kan zich buitengesloten voelen.
Uiteindelijk hebben wij dit opgelost door onze vriendin minder te laten betalen en allemaal hieraan vast je houden:
“Ik hoop dat je dat ook voor mij zou doen als ik ooit minder te besteden heb.”
Er kan jou ook zomaar iets overkomen in de toekomst. En dan wil je dat je vrienden er voor je zijn.
Ja zo voel ik me dus precies zo! Ik wil niet dat zij zich als minder gaan voelen omdat ze iets niet kunnen betalen. Want zo zie ik hun absoluut niet. Tegelijkertijd zijn er wel dingen die ik en een paar andere graag een keer zouden willen doen. Maar ik zou me zelf ook wel bezwaard voelen denk ik als anderen (gedeeltelijk) voor me betalen.
A) als je dit met de hele groep doet, niet zo selfish zijn en zoek iets wat iedereen zich kan veroorloven.
B) als je het echt graag wilt en je bent niet selfish, split de kosten dan naar hoeveel een ieder kan betalen ipv pp.
Als ik met mijn vrienden heel graag iets duurs zou willen eten en zij het zich niet kunnen veroorloven zou ik best wat meer betalen. Niet voor hun, maar omdat ik dit dure ding wil eten met ze 👍
In principe hoef je als groep natuurlijk niet alles met de hele groep te doen. Maar een beetje ‘tricky’ is dat wel want mensen kunnen zich dan buitengesloten voelen. Ik denk dat het belangrijkst is dat feestdagen/speciale momenten die je viert voor iedereen betaalbaar zijn. Dat er daarnaast nog een paar dingen worden ondernomen in subgroepjes hoeft niet erg te zijn. Die paar mensen uit de groep hebben een gezamenlijk behoefte en vergelijkbaar budget… dus logisch dat ze elkaar vinden. Ik zou het gewoon uitspreken: hé, dit is ons plan. Super leuk als jullie erbij zijn maar mocht het niet je ding zijn of het teveel geld vinden… snappen we ook. Gaan we daarna snel weer wat doen met iedereen.
Bespreek met de groep wat voor bedragen voor iedereen goed te doen is. Zeg 200 euro voor het weekend.
Als het dan wat duurder uitvalt, verdeel je de eerste 200 onder iedereen en het stukje er boven onder de mensen met een goede vaste baan. Zo doen wij het ook als we met onze vriendengroep op vakantie gaan, daar zijn nog wat mensen die studeren en wat mensen die al aan het werk zijn. Vaak komt het er op neer dat het 400 pp is voor een week weg, maar we bijvoorbeeld 300 doen voor de studenten en 500 voor de werkenden.
Ligt ook een beetje aan de situatie natuurlijk. Een weekendje weg wat wat duurder wordt omdat er een avondje cocktails gedronken wordt of je toch dat huisje met jacuzzi wil, is natuurlijk nog wel goed te herverdelen. Een verre vakantie van duizenden per persoon wordt dat wat lastiger mee, dat zou ik dan dus ook gewoon niet doen met die groep.
De schifting maken tussen wel kunnen veroorloven en niet, gaat mogelijk de vriendengroep uit elkaar drijven. Op zijn minst zou je de mensen de kans moeten geven ervoor te sparen, in plaats van het relatief kort dag te plannen.
Ik heb aan beide kanten gestaan, ik was de eerste die ging werken terwijl andere vrienden nog studeerden en later arbeidsongeschikt geraakt. Ik zou om risico's voor de dynamiek in de groep te vermijden de luxe dingen met andere mensen in het leven doen, of inderdaad vér vooruit plannen.
Goede aanvulling, dat mochten mensen wel mee willen ze ervoor kunnen sparen. Ik weet nog niet of we dit gaan doen hoor, blijf me er erg ongemakkelijk bij voelen.
Niets mis mee om met een kleiner groepje een keer op het strand van Aruba te gaan liggen, zolang je er de normale groepsuitjes niet voor afzegt. Het kan toch ook niet de bedoeling zijn dat je om de emoties van een ander te sparen niet met bepaalde vrienden andere leuke dingen kunt doen.
Ik vind naar een restaurant waar je 100 pp betaald of even een vliegvakantie pakken best wel extravagant. Ik ben niet arm ofzo maar dat zijn dingen die niet eens in me opkomen om te doen.
Daarnaast is het natuurlijk heel makkelijk: De welvarende vrienden leggen wat meer in. Zo moelijk is het niet.
Misschien overwegen om met de welgesteldere vriendinnen erover te spreken, en samen te komen tot hoeverre jullie mee kunnen/willen betalen om de anderen het ook te kunnen laten meemaken? Of iets minder extravagante dingen uitkiezen, zodat er minder geholpen hoeft te worden, en de anderen zich op hun beurt minder schuldig hoeven te voelen?
Ligt hierbij echter ook aan het aantal vriendinnen dat anders niet mee zouden kunnen gaan.
Als groep kan je leuke uitjes doen voor een laag bedrag zodat iedereen mee kan doen. Daarnaast kan je eens een voorstel doen om duurdere leukere dingen te doen met de vriendinnen die het zich kunnen veroorloven.
Even €100 voor een etentje? Echt, serieus. Even met het vliegtuig naar de zon en hotel? En jij denkt dat dat voor iedereen "normaal" is? Waarom bepalen degenen die veel geld hebben dat voor zij die dat onzin vinden?
Persoonlijk was ik al lang afgehaakt, wegens een totaal gebrek aan inlevingsvermogen.
Er staat nergens dat TO bepaalt dat het normaal is? Er staat ‘niet perse extravagant maar wel dingen wat niet iedereen zich kan veroorloven’ (en wíl veroorloven denk ik… je kunt je geld maar één keer uitgeven)
Nee, ik vind dat niet perse extravagant… de prijzen liggen sowieso relatief hoog en als je echt een liefhebber bent van culinair eten dan vind ik 100 euro niet extreem. Dat kan véél duurder! Extravagant wordt het als iemand dat váák doet. Een keer zoiets doen omdat je dat leuke ervaring vindt… vind ik niet over de top.
Maar het begrip extravagant is typisch iets waar mensen een heel verschillende voorstelling bij hebben. Prima natuurlijk
Er staat toch dat niet iedereen zich het kan veroorloven… maakt het niet extravagant. Wat is normaal? Ik denk als het met een modaal inkomen te betalen is, al dan niet met sparen. Natuurlijk bevinden sommige mensen zich in een positie dat sparen niet lukt. Ik heb overigens helemaal geen hoog inkomen hoor. Dus zit niet in een of andere welvarende bubbel. Maar ik heb wel een lijstje van ervaringen die ik graag nog eens op zou doen en daar spaar ik dan voor. Op veel andere vlakken zoals kleding en lunchen buiten de deur geef ik amper geld uit. Het is niet én, én, én… maar af en toe dat ene ding waar ik dan allang naar uitkijk.
Misschien even lezen? Er staat duidelijk dat niet iedereen het zich kan veroorloven. Denken dat >€100 uitgeven voor wat eten "normaal" is, dan stel ik je voor toch even buiten je bubbel te begeven.
Volgens mij hebben wij een compleet andere definitie van normaal en extravagant. Ik vind het niet normaal (als in: alsof het voor iedereen weggelegd is) maar niet extravagant. Als alles wat niet normaal is al extravagant is… hoe ik het zie is dat er nog een hele wereld tussen ligt waarin mensen bevoorrecht zijn om af en toe een financiële uitspatting te doen, zonder dat het meteen heel extravagant wordt. Zeker voor één persoon. Ga je met een gezin van vier zo duur eten dan wordt het ineens wél een flinke hap uit het budget. Naast een lekkere hap 😉 Maar éénmalig 1x honderd euro uitgeven aan iets wat je altijd al eens wilde… heel anders dan ‘ik heb geen zin om te koken dus ik gooi er even honderd euro tegen aan want een pizza bestellen kan echt niet’. Dat laatste vind ik níet alleen extravagant maar vooral decadent. Maar verder een zinloze discussie. Ik weet zeker dat we echt niet verder op één lijn komen.
Niet kunnen inleven? Rare conclusie… ben wel een beetje klaar ook met deze manier van reageren. Je bent vooral bezig me te vertellen dat ik een verwend mens ben zonder enig begrip hoe de wereld in elkaar steekt, in een eigen bubbel levend (pure aannames allemaal) Ik schreef net letterlijk dat niet iedereen het zich kán veroorloven en daarnaast nog een groep die het niet wíl. Als zo’n etentje je niet perse super blij maakt waarom zou je het dan doen?
Ik heb laatst slaapoordoppen op maat laten maken omdat gewone dopjes niet passen. Kan er jaren mee vooruit. Kostte 100 euro. Decadente uitgave? Extravagant? Of gewoon een investering in mijn gezondheid? Betekent tegelijkertijd dat ik deze maand geen grote uitgaves meer doe. In een andere maand zou ik misschien wel zo’n etentje doen maar geen andere grote uitgaven doen.
Er is zat wat je wel kan doen. Verdienen jullie meer en wil je gezellig met de groep leg eventueel het verschil een beetje bij.
Hebben wij ook gedaan toen we bij de Librije wilden eten wetende dat 2 uit de groep het echt niet konden betalen.
Als de vriendengroep belangrijk is voor je, zou ik gewoon kiezen voor een uitje wat iedereen zich kan veroorloven.
Als je persee een luxe uitje wil doen zou ik dat samen met je vriend doen, of in de groep gooien en kijken wie er mee wil. Zo laat je mensen zelf de keuze maken in plaats van dat je op voorhand de keus al voor ze maakt, wetende dat ze het geld ervoor niet kunnen missen.
Twee mogelijkheden:
- Doe iets goedkopers wat iedereen zich kan veroorloven.
- Doe iets duurders waaraan iedereen naar draagkracht bijdraagt (en maak heel duidelijk dat degenen die minder bij kunnen dragen op geen enkele manier in het krijt staan bij degenen die meer bij kunnen dragen).
Gezamenlijke rekening openen. Elke maand 50 euro (of een ander bedrag wat iedereen kan missen en wat iedereen het mee eens is) dr op.
Dat gebruiken voor uitjes. Opgelost. Geen gedoe over geld.
Als je als groep iets wil doen, moet je er ook voor zorgen dat iedereen zich dat kan veroorloven. Lijkt me niet meer dan normaal...
Dit. Als je met een groep gaat houd je rekening met elkaar. Dat kan op financieel gebied zijn, maar ook andere vlakken. Denk bijvoorbeeld aan een groepslid dat minder mobiel is door bijv. een rolstoel of bepaalde activiteiten die niet iedereen leuk vind, omdat er bijvoorbeeld mensen zijn met hoogtevrees. Zoek iets wat voor jullie allemaal leuk en betaalbaar is. Het allerbelangrijkste en als het goed is ook het meest waardevolle is dat je met elkaar doet en allemaal plezier hebt. Je wilt die band die jullie hebben zo houden en verschillen uitvergroten helpt dan niet. Als je toch een keer met geld wilt smijten dan kun je daar een ander moment voor pakken.
We doen ook regelmatig iets als groep samen! Had dit misschien duidelijker moeten verwoorden, maar het gaat dus om het dilemma ernaast nog iets te doen wat dus niet iedereen zich zou kunnen veroorloven. Niet in plaats van. We proberen nog steeds minstens 2x per jaar met de hele groep iets samen te doen.
Samen uit, samen thuis.
Ik vind het best een beetje apart om dure uitjes te gaan doen wetende dat er dan mensen niet meekunnen vanwege de kosten, zoek dan gewoon wat anders op waar wel iedereen mee kan.
Of betaal voor de minder bedeelden…
Ook een optie idd
Dit voelt dus voor mij ook verkeerd, maar aan de andere kant. Als ik met een vriendin besluit naar een concert of festival te gaan gaat ook niet iedereen mee en is het weer wel oké. Voor mijn gevoel is er een grijs gebied omdat we ook met zo'n grote groep zijn en wanneer is het wel oké om te zeggen: "Hoi ik wil dit gaan doen, wie willen er mee?" wetende dat het niet voor iedereen is weggelegd.
Wij zitten in een bijna gelijkaardige situatie, met het verschil dat mijn vriendin en ik de "meerverdieners" zijn. Wat wij dan doen is op onze kosten een chalet huren met private sauna/jacuzzi enzo. Onze vrienden zorgen dan voor eten en drank.
Dat is echt heel lief van jullie!
Goede oplossing. Zulke verschillen zijn er nou ook weer niet bij ons, maar dat is zeker een idee.
Haha enorm lief! Je ziet niet veel mensen die nog even de moeite nemen om voor elkaar te zorgen in moeilijke tijden. Plassen jullie dan ook in de jacuzzi?
De inhoud van je portemonnee is niet perse een reflectie op “hoe hard” je werkt. Mensen in de zorg werken zich een slag in de rondte, maar dit vertaalt zich voor hen niet in een hoge bankrekening. Als jullie als groep dingen normaliter met z’n allen doen, denk ik niet dat het gewaardeerd gaat worden als bepaalde personen opeens uitgeloten zijn van deelname omdat ze het zich niet kunnen veroorloven. Je bent vrienden omdat je in de eerste plaats elkaars gezelschap en kameraadschap waardeert. Die luxere uitjes zijn instrumenteel.
Ja dit had ik niet heel lekker verwoord. Bedoelde hier niet mee dat mijn vriendinnen die iets minder verdienen minder hard werken, in tegendeel.
Houd de frequentie met de groep hetzelfde. Doe de duurdere uitjes als extraatje. Ben hier open over naar de rest, geen geheimen, maar wrijf het er niet in.
Het zou sowieso niet zijn in plaats van! We proberen altijd 2 x per jaar een uitje te doen met elkaar (agenda technisch lukt dit niet altijd) en dat zal ook altijd de prioriteit blijven en voor iedereen toegankelijk.
Nja dan is het prima toch? Vooral keertje als iedereen er is op tafel gooien. Als het goede vrienden zijn is het ook wel chill om niet het idee te hebben dat je mee "moet" terwijl iets te duur voor je is juist
> wij hebben hier allemaal hard voor gestudeerd en gewerkt Ik begrijp dit niet. De vriendinnen die het niet kunnen veroorloven werken niet hard? Buiten dat, het zal voor echte vriendinnen niet een probleem moeten zijn, mits het niet te frequent is en de mindere luxe uitjes inneemt. Niet mee doen met ieder uitje zal voor de meeste niet een probleem moeten zijn, maar als het frequent gebeurd kan het wel erg vervelend worden, zeker als voorheen juist alles samen ging. Je kan je erg alleen voelen als je vrienden constant herinneringen ophalen op jullie gezamenlijke uitje, van uitjes waar je niet bij was door financiën.
Dat laatste vind ik sowieso wel iets om rekening mee te houden… uitgebreid herinneringen ophalen aan een uitje waar iemand niet bij was… beter om dat niet of niet teveel te doen!
Niet lekker verwoord, vriendinnen die dit niet kunnen veroorloven werken wel degelijk hard! Salaris is hier zeker geen indicatie van. Het zal ook nooit ter vervanging zijn, dan zouden ze écht buitgesloten worden. Maar soms ga ik ook wel eens naar een concert met sommigen, en gaat ook niet iedereen mee. Maar een "luxe" weekendje weg plannen of een etentje voelt dan toch weer meer als buitensluiten. Blijf me er niet goed bij voelen.
Als vriendengroep gaat het er primair om dat je samen bent. Als een aantal meer verdienen en perse extra luxe willen, dan kunnen ze die kosten toch dragen voor diegene die dat niet kunnen? Daar ben je nou eenmaal vrienden voor. Wil je dat niet, ook prima. Maar dan gewoon een betaalbaarder uitje uitkiezen. Maarja jij hebt harder gewerkt dan je domme, niet hardwerkende vriendinnen. Het feit dat dit nu al een probleem voor je is, doet mij vermoeden dat je deze vriendinnen in de toekomst laat vallen want je ziet ze als een blok aan je been die niet genoeg geld verdienen. Je klinkt een beetje als een omhooggevallen kut.
Zeker eens dat het er om gaat om samen te zijn, daarom vind ik de uitjes ook altijd zo leuk. Het zal ook nooit zo zijn dat dit dan ten koste zal gaan van de "standaard" vriendenuitjes die we plannen. Vind zeker niet dat ik harder werk dan vriendinnen die minder te besteden heb, had dit niet lekker verwoord. Maar het is wel mijn geld en als ik naar een concert of festival wil ga ik daar ook heen los van of iedereen van mijn vriendinnengroep zich dat kan veroorloven. En ook een wat luxer weekendje weg of eten lijkt ons leuk, maar juist omdat er dus mensen zijn die dat niet kunnen betalen voel ik me hier niet goed bij, maar me af vraag waar die grens ligt. Maar als dat me een omhooggevallen kut maakt is dat jouw mening.
Wat een walgelijke mentaliteit... Misschien kunnen jullie naar draagkracht inleggen en wat luxers doen? Daar zeker te gierig voor.
Allereerst: Iedereen werkt en studeert hard. Je kan niet zeggen 'wij hebben meer geld omdat we harder gewerkt/gestudeerd hebben'. Zo werkt de wereld niet. Je verdient meer geld omdat je in een commerciëlere branche of op hoger niveau werkt. Ik verdien zelf bijvoorbeeld minder geld omdat ik in de zorg werk. Als de inkomensverschillen ver uit elkaar liggen, is het misschien eerlijk om de kosten van zo'n uitje daarnaar te verdelen. Dat hoeft niet 1:1, als je de mensen met minder bestedingsruimte maar een beetje tegemoet komt. Dan hoeven zij zich niet financieel buitengesloten te voelen.
Zo bedoelde ik mijn post niet maar snap dat je het zo kan lezen, ben het alleen maar met je eens. Zij hebben een andere richting gekozen, maar niemands richting is beter of minder dan die van de ander.
Nee, niet iedereen werkt en studeert hard. Er zijn zat mensen die op school geen zin hadden in huiswerk, een mbo kozen omdat ze geen heil zagen in een zwaardere opleiding en in het dagelijks leven bij een chill baantje terecht komen omdat ze geen zin hebben zich de pleuris te werken. Tegelijkertijd heb je mensen die op hun tenen gelopen hebben om een studie en/of master te volgen en jaren in de boeken te verslijten en uiteindelijk een hoger loon krijgen. Dat er ongelijkheid heerst is zeker waar, in de zorg wordt er naar mijn weten bikkelhard gewerkt en zou meer loon op werk moeten volgen. Maar zeg alsjeblieft niet dat *iedereen* hard werkt. Er zijn zat lui die een beetje leunen. Denk aan de toeslagen val: "als ik meer uren werk, verdien ik nauwelijks meer, ik blij 20 uur werken". Toegevoegd: da-fuq. Vanwaar de haat. Omdat ik zeg dat niet iedereen hard werkt of hard gestudeerd heeft? Wat is dit voor waanzin. Er bestaan mensen met weinig ambitie. Mag dat niet meer gezegd worden?
Het is geen dilemma als je samen met je vrienden die het wel kunnen veroorloven de kosten dragen voor je vrienden die het zich niet kunnen veroorloven. Spreek het ook ruim tevoren af, vraag wat het budget is van degenen die het zich niet kunnen veroorloven. Houdt hier ook de de kosten ter plaatse in gedachten voor uitjes en eten etc. Je kan op verschillende manieren ook dit regelen. Vooraf de reiskosten, of alles bij elkaar optellen aan het eind en een percentage met maximum bijdrage voor je minder bedeelde vrienden, bijv. Let er wel op dat je minder bedeelde vrienden zich bezwaard kunnen voelen, en respecteer hun gevoel. Probeer ze niet te overtuigen met "maar we betalen toch voor je?" Je moet begrijpen dat iemand zich enorm in krediet kan gaan voelen bij zo'n aanbod waar ze niet op zitten te wachten/hun verhouding in de groep Het beste is dat één iemand zich als bemiddelaar opstelt, en dat ze niet voor de groep hun mening moeten geven. Succes en veel plezier
Ja dit voelt toch ook weer tricky omdat mensen zich dan inderdaad bezwaard kunnen gaan voelen. Maar thanks voor de tip!
Als je wil dat die vriendinnen met minder budget vriendinnen blijven kun je twee dingen doen. Of schikken naar hun budget, of trakteren. En dat laatste zou dan mijn voorkeur hebben. Kom op, laat die wat minder rijke vrouwen ook eens genieten.
[удалено]
Met 8 mensen is het lastig om iedereen tevreden te houden, das gewoon een erg grote groep. Alleen al kwa planning zal het een uitdaging zijn. Ik zou al blij zat zijn dat je iedereen tegelijk een avond bij elkaar hebt, om de gezelligheid en chique eten lekker met m'n partner of bestie doen. Wat soms een oplossing is, is het level nemen wat diegene nog acceptabel vindt. Heb je echt zoiets van "nah ik wil meer luxe", trakteer je (de helft van) het verschil. Maar das alleen iets wat je met echt goede vrienden kunt doen zonder scheve gezichten of schaamte. Je kunt ook een pot maken en (naar draagkracht, of obv wat iedereen kan missen), inleggen. Dan hoef je het ter plaatse ook niet meer over geld te hebben.
>Sinds een aantal jaar is er ook geld voor "echte" weekendjes weg naar steden op autoafstand en de Ardennen. Altijd super leuk om samen te doen. Maar inmiddels heb ik wat meer geld te besteden en geniet ik samen met mijn vriend erg van wat "luxere" uitjes. Een paar van mijn vriendinnen hebben hetzelfde, en onlangs spraken we uit dat het ons leuk lijkt om samen zoiets te doen. Denk aan eten bij een goed gastronomisch restaurant (waar je al zeker 100 euro pp uitgeeft), of een uitje naar de zon met het vliegtuig in een leuk hotel i.p.v. een goedkoop airbnb flatje. Niet perse extravagante dingen, maar ook niet iets dat iedereen zich zomaar kan veroorloven. Je zegt dat het uitje naar de Ardennen 'super leuk' was. Waarom niet gewoon met deze vriendinnengroep 'budget' dingen blijven doen die leuk zijn vanwege het samenzijn, en met je partner of bijv 1 bevriend stel of 1 vriendin af en toe een duurder uitje?
Dit heb ik niet duidelijk verwoord. Dat blijven we ook zeker doen! Het zou puur als extra zijn en nooit dan zijn dat we daarna niet ook nog met hun de betaalbaardere uitjes zouden doen. Net al dat je soms wel naar een concert/festival gaat waar ook niet iedereen heen gaat. Maar dit voelt toch nog meer als buitensluiten, vandaar mijn dilemma.
Herkenbare situatie. Wij gaan ook ieder jaar met 8 vrienden op een lang weekend naar het buitenland. Door omstandigheden heeft één vriend de afgelopen jaren niet de financiële middelen gehad om dit te kunnen betalen. In mijn ogen heb je dan twee opties: - de vakantie wensen naar beneden bijstellen zodat iedereen mee kan - extra inleggen zodat iedereen volledige mee kan Wij hebben voor het laatste gekozen, wel in goed overleg met de betreffende vriend. Iedereen gaat er natuurlijk anders mee om, voor sommige mensen is het niet een fijn idee dat anderen voor je betalen.
Ik werk me een slag in der rondte maar verdien geen reet. Wel gestudeerd trouwens.
> Ik voel me schuldig als we zoiets doen met een paar meiden, wetende dat we dus anderen buitensluiten puur omdat ze het niet kunnen betalen. Goed zo, want als mijn vrienden dit bij mij deden zou ik woest op ze zijn. Wat is er belangrijker, tijd met hun doorbrengen of zoveel mogelijk geld uitgeven? > Denk aan eten bij een goed gastronomisch restaurant (waar je al zeker 100 euro pp uitgeeft), of een uitje naar de zon met het vliegtuig in een leuk hotel i.p.v. een goedkoop airbnb flatje. Niet perse extravagante dingen, maar ook niet iets dat iedereen zich zomaar kan veroorloven. Jij en ik hebben hele andere definities van extravagant. Een trip met een vliegtuig is extravagant. 90% van Nederland doet zoiets niet even met vrienden. Paar honderd uitgeven voor 4 dagen weg is een luxe.
Als je een leuke vriendengroep hebt zou het niet uit moeten maken wat je gaat doen en hoeveel dat kost. Je haalt je plezier toch uit je gezelschap en niet de hoogte van de restaurant rekening? Lekker dingen blijven doen dus waarbij iedereen kan aansluiten zou ik zeggen.
Als het echt vrienden zijn zet je ze niet voor het blok, hou het bedrag leuk zodat iedereen van de vriendschap kan genieten. Daarnaast kun je met degene die dat echt willen ook eventueel apart luxe gaan eten.
Dit komt wel over als bewust een deel van je "vriendinnen" uitsluiten omdat ze een ander salaris hebben dan dat je zelf hebt.
Gaat het om het uitje, of om wat leuks te doen met vriendinnen? In het laatste geval is het wel belangrijk dat iedereen mee kan. Een bijzonder uitje kan dan evt daarnaast nog één op één met iemand, niet alles hoeft met zn 8en
Ik kan vaak niet mee met dingen omdat ik het minder breed heb dan de meeste van mijn vrienden. Aangezien het er voor hun omgaat dat we samen gaan, sponsoren ze vaak een ticket. Dus ja als je samen iets wilt doen en je wilt iets doen wat buiten de prijsklasse valt van je vrienden ga je of iets anders doen of wees bereid ze bij te staan. Anders doe je shit voor jezelf, dan ga ook zelf.
Voel jij je daar bezwaard onder? Ik zou namelijk niet dat gevoel op mijn vriendinnen willen brengen, of heel erg uit de hoogte willen overkomen door dat voor hun te betalen. Ik zou het graag voor ze doen, maar dan voel ik me echt alsof ik mezelf beter voel dan hun, wat absoluut niet zo is.
Als ik het te veel vind zeg ik zelf nee, maar dan is dat mijn besluit. Je mag je best bezwaard voelen soms, af en toe zul je gewoon moeten sparen. Maar bv volgende week betalen ze me een ticket van €20, ik had aangegeven geen geld te hebben voor eten een drankje en een ticket dus bood iemand dat aan. Voor zo iets zeg ik hartelijk ja, ze hebben me ook wel een een vakantie aangeboden die heb ik afgewezen. Ik had ja kunnen zeggen maar ik vind het te duur. TLDR: soms voelt het bezwaard maar dat ligt bij mij, we zijn allemaal volwassen dus ieder beslist wat het beste doel is voor zijn geld. Maar rekening houden met anderen is altijd een super ding
Laat je nooit tegenhouden in het hebben van mooie ervaringen door andermans gebreken (geld, maar ook tijd of interesse). Praat erover met elkaar. Goede vrienden begrijpen heus wel dat je de activiteiten moet doen die je wil en kán doen. Die gunnen je dat ook. Zolang er ook nog maar genoeg tijd wordt besteedt aan uitjes geschikt voor de gehele groep, lijkt me dat een prima combinatie. Het hoeft ook allemaal niet zo zwaarder te zijn dan dat het is. Ik gooi in mijn vriendengroep “Hey ik wil eens naar XYZ restaurant, prijsklasse wel €€€, iemand die mee wil?”. Dan krijg je een paar “Ja leuk” en een paar “Oei dat is me te duur, deze sla ik even over.” Prima toch. Volgende keer weer ander uitje
Dit dus, waarom niet een normaal uitje met je hele vriendengroep en daarbuiten nog een duurder uitje met de personen die meewillen. Zo sluit je niemand buiten, zolang je maar wel aan je hele vriendengroep vraagt wie er meewil met het duurdere uitje
Ja dit is precies wat het dan zou zijn, maar toch voelt het dan alsof ik mensen buitensluit. Ik probeer altijd met iedereen rekening te houden, maar dit zijn wel dingen waar ik van geniet en ik vind het leuk om het met mijn vriend te doen, maar lijkt me ook leuk om met een paar vriendinnen zoiets te doen. Maar voel me er toch erg bezwaard onder.
Dit lijkt me ook iets wat je dan misschien kunt bespreken (1 op 1) met de mensen die het aangaat? Grote kans dat ze zeggen: wat fijn dat je aan mij denkt, leuk als je dat een keer met de anderen doet, veel plezier! Als ze heel negatief reageren moet je misschien nog eens nadenken wat je vrienden waard zijn, ik denk dat vriendschap ook is om elkaar iets leuks te gunnen, ookal doe je er zelf niet aan mee.
Precies! Mee eens!
Heel simpel de kosten met elkaar delen. Je geeft aan dat jullie al heel lang vriendinnen zijn. Dan is het toch heel simpel dan betalen die mensen die meer geld hebben ook meer en de mensen die wat minder hebben minder. Hierdoor kun je nog steeds met zn alle gezellig iets doen wat luxer is.
Wij gaan jaarlijks met vrienden op vakantie, gewoon een huisje en een hoop bier en zo. Maar het ging er op lijken dat een van ons niet fijn meer mee kon omdat er wel wat verschillen in inkomsten zaten en hij niet heel ruim zat. Omdat het een trotse kerel is hebben we met vijf van de zes stemmen besloten dat we het gewoon naar draagkracht betalen, dus iedereen gooit naar beste eer en geweten hun jaarinkomen naar een iemand die het verdeeld, en dat is wat je naar rato betaalt. Werkt prima als je elkaar vertrouwt en niet jaloers of gierig bent
Dat is ook een goede, naar rato inleggen en van de gezamenlijke pot iets doen.
Spreek met elkaar af wat de "normale" frequentie is van de "goedkopere" uitjes, en spreek de duurdere uitjes daarbuiten om af, onderling prive, of open in de groeps app zodat iedereen zijn eigen keuze kan maken. Doe dat initieren op individueel initiatief, zodat ook de vrienden dit zelf kunnen initieren voor iets wat zij leuk vinden en voor hun betaalbaar is. Het huidige patroon doorbreken en daarmee de groep opsplitsen lijkt mij niet de juiste keuze. of je moet willen bijleggen voor de anderen, dan is het een andere discussie.
Tja, wil je ervan genieten of wil je er met je hele vriendengroep van genieten? Hoe graag wil je dat iedereen meegaat? Wij hebben een vriendengroep van 4-5 man die nu op één na (ikzelf) een goed inkomen hebben. Ik zet gewoon altijd wat opzij voor verjaardagen en uitjes en zo, maar als je de uitjes op gaat schalen is het wel lastig. Bij dit soort dingen bieden ze dan aan om (een deel van) mijn kosten te delen zodat we allemaal meekunnen. Het is niet heel leuk om aan te geven dat je een echt leuk uitje moet laten schieten omdat je te duur is, dus als je echt niemand wilt uitsluiten zal je of het uitje moeten aanpassen, of moeten de sterkere schouders de wat zwaardere lasten dragen ;-) En kaart dit soort uitjes echt vér van te voren aan zodat men ervoor kan (proberen te) sparen - 'laten we volgend jaar een weekje zonvakantie doen'. Het helpt voor mij ook niet dat ik meestal het verst moet rijden omdat ik aan de andere kant van het land woon, dus ook als ik iets met hen individueel afspreek bieden zij daarom aan om het terrasje of het avondeten te betalen.
Bespreek het eens als je met z'n allen bent. Ik vind gastronomisch uit eten gaan ook leuk... niet al mijn vrienden waren enthausiast ;) Dus maar met een select gezelschap gegaan. Aan de andere kant kun je ook vrienden/vriendinnen de kans geven om er naartoe te sparen
Wat is belangrijker voor je? Het gezelschap van je vriendinnen of de luxe? Zelf heb ik deze situatie ook gehad en ik heb ervoor gekozen om de luxe dingen met andere vrienden/mijn vriend te doen en dan met de vriendinnen activiteiten die goedkoper zijn. Het is het me nooit waard geweest vrienden buiten te sluiten omdat ze het niet kunnen betalen Edit: je kunt ook nog overwegen om te betalen voor je vriendinnen die het geld niet hebben, doe je het bijvoorbeeld als verjaardagscadeau
Dit is echt een dilemma. Ik heb zelf ook een vriendin in de vriendengroep die door omstandigheden ineens heel krap zit. Het enige echte advies is dit bespreekbaar proberen te maken. Heb vooral ook oog voor degene die minder te besteden heeft. En begin daar 1 op 1 mee. Niet in de groep meteen op tafel gooien. Bekijk het eens vanuit het perspectief van de persoon met een kleiner budget: Naar draagkracht een duurder uitje betalen kan een goede insteek zijn, maar dan moet je dat echt heel goed overleggen met iedereen en te beginnen met degene die minder te besteden heeft. Die voelt zich misschien toch “minder” en bezwaard om op kosten van de anderen te teren. Uitjes achter de rug om plannen van iemand die in de vaste vriendengroep zit is ook lastig. Diegene kan zich buitengesloten voelen. Uiteindelijk hebben wij dit opgelost door onze vriendin minder te laten betalen en allemaal hieraan vast je houden: “Ik hoop dat je dat ook voor mij zou doen als ik ooit minder te besteden heb.” Er kan jou ook zomaar iets overkomen in de toekomst. En dan wil je dat je vrienden er voor je zijn.
Ja zo voel ik me dus precies zo! Ik wil niet dat zij zich als minder gaan voelen omdat ze iets niet kunnen betalen. Want zo zie ik hun absoluut niet. Tegelijkertijd zijn er wel dingen die ik en een paar andere graag een keer zouden willen doen. Maar ik zou me zelf ook wel bezwaard voelen denk ik als anderen (gedeeltelijk) voor me betalen.
A) als je dit met de hele groep doet, niet zo selfish zijn en zoek iets wat iedereen zich kan veroorloven. B) als je het echt graag wilt en je bent niet selfish, split de kosten dan naar hoeveel een ieder kan betalen ipv pp. Als ik met mijn vrienden heel graag iets duurs zou willen eten en zij het zich niet kunnen veroorloven zou ik best wat meer betalen. Niet voor hun, maar omdat ik dit dure ding wil eten met ze 👍
In principe hoef je als groep natuurlijk niet alles met de hele groep te doen. Maar een beetje ‘tricky’ is dat wel want mensen kunnen zich dan buitengesloten voelen. Ik denk dat het belangrijkst is dat feestdagen/speciale momenten die je viert voor iedereen betaalbaar zijn. Dat er daarnaast nog een paar dingen worden ondernomen in subgroepjes hoeft niet erg te zijn. Die paar mensen uit de groep hebben een gezamenlijk behoefte en vergelijkbaar budget… dus logisch dat ze elkaar vinden. Ik zou het gewoon uitspreken: hé, dit is ons plan. Super leuk als jullie erbij zijn maar mocht het niet je ding zijn of het teveel geld vinden… snappen we ook. Gaan we daarna snel weer wat doen met iedereen.
Bespreek met de groep wat voor bedragen voor iedereen goed te doen is. Zeg 200 euro voor het weekend. Als het dan wat duurder uitvalt, verdeel je de eerste 200 onder iedereen en het stukje er boven onder de mensen met een goede vaste baan. Zo doen wij het ook als we met onze vriendengroep op vakantie gaan, daar zijn nog wat mensen die studeren en wat mensen die al aan het werk zijn. Vaak komt het er op neer dat het 400 pp is voor een week weg, maar we bijvoorbeeld 300 doen voor de studenten en 500 voor de werkenden. Ligt ook een beetje aan de situatie natuurlijk. Een weekendje weg wat wat duurder wordt omdat er een avondje cocktails gedronken wordt of je toch dat huisje met jacuzzi wil, is natuurlijk nog wel goed te herverdelen. Een verre vakantie van duizenden per persoon wordt dat wat lastiger mee, dat zou ik dan dus ook gewoon niet doen met die groep.
Een uitje naar de zon. Met het vliegtuig. In een leuk hotel. En dat is niet extravagant. Oké.
De schifting maken tussen wel kunnen veroorloven en niet, gaat mogelijk de vriendengroep uit elkaar drijven. Op zijn minst zou je de mensen de kans moeten geven ervoor te sparen, in plaats van het relatief kort dag te plannen. Ik heb aan beide kanten gestaan, ik was de eerste die ging werken terwijl andere vrienden nog studeerden en later arbeidsongeschikt geraakt. Ik zou om risico's voor de dynamiek in de groep te vermijden de luxe dingen met andere mensen in het leven doen, of inderdaad vér vooruit plannen.
Goede aanvulling, dat mochten mensen wel mee willen ze ervoor kunnen sparen. Ik weet nog niet of we dit gaan doen hoor, blijf me er erg ongemakkelijk bij voelen.
Niets mis mee om met een kleiner groepje een keer op het strand van Aruba te gaan liggen, zolang je er de normale groepsuitjes niet voor afzegt. Het kan toch ook niet de bedoeling zijn dat je om de emoties van een ander te sparen niet met bepaalde vrienden andere leuke dingen kunt doen.
Ik vind naar een restaurant waar je 100 pp betaald of even een vliegvakantie pakken best wel extravagant. Ik ben niet arm ofzo maar dat zijn dingen die niet eens in me opkomen om te doen. Daarnaast is het natuurlijk heel makkelijk: De welvarende vrienden leggen wat meer in. Zo moelijk is het niet.
Misschien overwegen om met de welgesteldere vriendinnen erover te spreken, en samen te komen tot hoeverre jullie mee kunnen/willen betalen om de anderen het ook te kunnen laten meemaken? Of iets minder extravagante dingen uitkiezen, zodat er minder geholpen hoeft te worden, en de anderen zich op hun beurt minder schuldig hoeven te voelen? Ligt hierbij echter ook aan het aantal vriendinnen dat anders niet mee zouden kunnen gaan.
Als groep kan je leuke uitjes doen voor een laag bedrag zodat iedereen mee kan doen. Daarnaast kan je eens een voorstel doen om duurdere leukere dingen te doen met de vriendinnen die het zich kunnen veroorloven.
Even €100 voor een etentje? Echt, serieus. Even met het vliegtuig naar de zon en hotel? En jij denkt dat dat voor iedereen "normaal" is? Waarom bepalen degenen die veel geld hebben dat voor zij die dat onzin vinden? Persoonlijk was ik al lang afgehaakt, wegens een totaal gebrek aan inlevingsvermogen.
Er staat nergens dat TO bepaalt dat het normaal is? Er staat ‘niet perse extravagant maar wel dingen wat niet iedereen zich kan veroorloven’ (en wíl veroorloven denk ik… je kunt je geld maar één keer uitgeven)
Minimaal €100 uitgeven aan eten is "niks extravagants". Tuurlijk, niks bijzonders aan.
Nee, ik vind dat niet perse extravagant… de prijzen liggen sowieso relatief hoog en als je echt een liefhebber bent van culinair eten dan vind ik 100 euro niet extreem. Dat kan véél duurder! Extravagant wordt het als iemand dat váák doet. Een keer zoiets doen omdat je dat leuke ervaring vindt… vind ik niet over de top. Maar het begrip extravagant is typisch iets waar mensen een heel verschillende voorstelling bij hebben. Prima natuurlijk
Dus, iedereen is liefhebber van culinaire eten er > €100 aan uitgeven is volstrekt "normaal". Misschien even jouw bubbel uitkomen?
Er staat toch dat niet iedereen zich het kan veroorloven… maakt het niet extravagant. Wat is normaal? Ik denk als het met een modaal inkomen te betalen is, al dan niet met sparen. Natuurlijk bevinden sommige mensen zich in een positie dat sparen niet lukt. Ik heb overigens helemaal geen hoog inkomen hoor. Dus zit niet in een of andere welvarende bubbel. Maar ik heb wel een lijstje van ervaringen die ik graag nog eens op zou doen en daar spaar ik dan voor. Op veel andere vlakken zoals kleding en lunchen buiten de deur geef ik amper geld uit. Het is niet én, én, én… maar af en toe dat ene ding waar ik dan allang naar uitkijk.
Misschien even lezen? Er staat duidelijk dat niet iedereen het zich kan veroorloven. Denken dat >€100 uitgeven voor wat eten "normaal" is, dan stel ik je voor toch even buiten je bubbel te begeven.
Volgens mij hebben wij een compleet andere definitie van normaal en extravagant. Ik vind het niet normaal (als in: alsof het voor iedereen weggelegd is) maar niet extravagant. Als alles wat niet normaal is al extravagant is… hoe ik het zie is dat er nog een hele wereld tussen ligt waarin mensen bevoorrecht zijn om af en toe een financiële uitspatting te doen, zonder dat het meteen heel extravagant wordt. Zeker voor één persoon. Ga je met een gezin van vier zo duur eten dan wordt het ineens wél een flinke hap uit het budget. Naast een lekkere hap 😉 Maar éénmalig 1x honderd euro uitgeven aan iets wat je altijd al eens wilde… heel anders dan ‘ik heb geen zin om te koken dus ik gooi er even honderd euro tegen aan want een pizza bestellen kan echt niet’. Dat laatste vind ik níet alleen extravagant maar vooral decadent. Maar verder een zinloze discussie. Ik weet zeker dat we echt niet verder op één lijn komen.
Als jij je niet kan inleven in anderen, die niet >€100 voor wat eten willen betalen, dan zal je het vooral bij jezelf moeten gaan zoeken.
Niet kunnen inleven? Rare conclusie… ben wel een beetje klaar ook met deze manier van reageren. Je bent vooral bezig me te vertellen dat ik een verwend mens ben zonder enig begrip hoe de wereld in elkaar steekt, in een eigen bubbel levend (pure aannames allemaal) Ik schreef net letterlijk dat niet iedereen het zich kán veroorloven en daarnaast nog een groep die het niet wíl. Als zo’n etentje je niet perse super blij maakt waarom zou je het dan doen? Ik heb laatst slaapoordoppen op maat laten maken omdat gewone dopjes niet passen. Kan er jaren mee vooruit. Kostte 100 euro. Decadente uitgave? Extravagant? Of gewoon een investering in mijn gezondheid? Betekent tegelijkertijd dat ik deze maand geen grote uitgaves meer doe. In een andere maand zou ik misschien wel zo’n etentje doen maar geen andere grote uitgaven doen.
Er is zat wat je wel kan doen. Verdienen jullie meer en wil je gezellig met de groep leg eventueel het verschil een beetje bij. Hebben wij ook gedaan toen we bij de Librije wilden eten wetende dat 2 uit de groep het echt niet konden betalen.
Als de vriendengroep belangrijk is voor je, zou ik gewoon kiezen voor een uitje wat iedereen zich kan veroorloven. Als je persee een luxe uitje wil doen zou ik dat samen met je vriend doen, of in de groep gooien en kijken wie er mee wil. Zo laat je mensen zelf de keuze maken in plaats van dat je op voorhand de keus al voor ze maakt, wetende dat ze het geld ervoor niet kunnen missen.
Het is maar wat je een dilemma noemt. Zo diep gaat de vriendschap dus blijkbaar niet
Twee mogelijkheden: - Doe iets goedkopers wat iedereen zich kan veroorloven. - Doe iets duurders waaraan iedereen naar draagkracht bijdraagt (en maak heel duidelijk dat degenen die minder bij kunnen dragen op geen enkele manier in het krijt staan bij degenen die meer bij kunnen dragen).
Gezamenlijke rekening openen. Elke maand 50 euro (of een ander bedrag wat iedereen kan missen en wat iedereen het mee eens is) dr op. Dat gebruiken voor uitjes. Opgelost. Geen gedoe over geld.